Ο Βίος της Αγίας Θεοδοσίας της Κωνσταντινουπολίτισσας

Ἡ Αγία, Οσιομάρτυς Θεοδοσία ἡ Κωνσταντινουπολίτισσα ἀναφέρεται πάντοτε μὲ τὴν καταγωγή της, γιὰ νὰ διακρίνεται ἀπὸ τὴ συνώνυμή της Θεοδοσία τὴν παρθένο, ποὺ ἡ μνήμη της τελεῖται τὴν ἴδια ἡμέρα (29 Μαΐου).
 Ἡ Θεοδοσία γεννήθηκε ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς στὴν Κωνσταντινούπολη, λίγα χρόνια πρὶν ἀπ' τὴ βασιλεία τοῦ εἰκονομάχου βασιλέως Λέοντος τοῦ Γ΄. Ὅταν ἦταν ἑπτὰ ἐτῶν, πέθανε ὁ πατέρας της καὶ ἡ μητέρα της τὴν πῆγε σ' ἕνα μοναστήρι καὶ τὴν ἔκανε μοναχή, ἴσως γιατί προαισθανόταν τη σύντομη ἐκδημία της καὶ αὐτή. Σὲ λίγο καιρό πέθανε ἡ μητέρα τῆς Οσίας καὶ κληροδότησε τὴ μεγάλη περιουσία της στὴ θυγατέρα της. Αὐτή, ἀπ' ὅλων αὐτὸν τὸν θησαυρό, ἔκανε τρεὶς μεγάλες εἰκόνες στολισμένες μὲ χρυσὸ καὶ ἄργυρο, μία τοῦ Χριστοῦ, μία τῆς Θεοτόκου καὶ μία τῆς ἁγίας Ἀναστασίας· τὰ δὲ ὑπόλοιπα ὅλα τὰ μοίρασε στοὺς φτωχούς.
 Δύο χρόνια ἀργότερα ἀνέρχεται στὸν θρόνο ὁ βασιλιὰς Λέων ὁ Γ΄ ποὺ προσπάθησε νά ἐπιβάλει τὴν κατάργηση τῶν εἰκόνων. Ἐπειδὴ ὁ Πατριάρχης Γερμανός δὲν δέχτηκε νὰ συνεργασθεῖ μὲ τὸν Λέοντα διώχθηκε ἀπ' τὸ Πατριαρχεῖο καὶ ὁ Λέων τὸν ἀντικατέστησε μὲ τὸν σύγγελλό του Αναστάσιο. Ἄγριος διωγμὸς κινήθηκε κατὰ τῶν εἰκονοφίλων, τοὺς ὁποίους οἱ ὀπαδοὶ τοῦ Λέοντος ονόμαζαν εικονολάτρες. Κατέβαλαν ἀπὸ κάθε μέρος τις εἰκόνες καὶ τὶς κατέστρεφαν.
 Μιὰ μέρα ὁ σπαθάριος (ανώτερος ἀξιωματούχος) τοῦ βασιλιὰ ἀνέβηκε μὲ μιὰ ξύλινη σκάλα στὸ ὕψος τῆς Χαλκῆς Πύλης τῆς πόλεως, γιὰ νὰ βγάλει ἀπὸ κεῖ καὶ νὰ καταστρέψει τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Πολλοί, βλέποντας μὲ φρίκη την τόλμη τοῦ σπαθαρίου, ἔπιασαν κι ἔριξαν κάτω τὴ σκάλα, μὲ ἀποτέλεσμα ὁ σπαθάριος νὰ πέσει στὸ ἔδαφος καὶ νὰ πεθάνει. Στὴν ἀντίσταση αὐτὴ συμμετείχε μὲ μεγάλο ζῆλο καὶ ἡ ὁσία Θεοδοσία μαζὶ μὲ ἄλλες γυναίκες. Πήγαν μάλιστα οἱ γυναῖκες αὐτὲς μαζὶ μὲ τὴ Θεοδοσία στο Πατριαρχεῖο, ὅπου λιθοβόλησαν τὸν προδότη Πατριάρχη Ἀναστάσιο ποὺ συνεργοῦσε κὶ αὐτὸς στὴν Εἰκονομαχία.
 Ἦρθαν, ὅμως, οἱ στρατιῶτες τοῦ Λέοντος καὶ τὶς ἄλλες γυναίκες τίς ἀποκεφάλισαν ἀμέσως, τῇ δὲ ὁσία καὶ μάρτυρα Θεοδοσία τὴν ἔσυρε ἕνας βάρβαρος στρατιώτης μέχρι τὴν τοποθεσία τῆς Πόλης ποὺ όνομαζόταν «τοῦ Βοός». Ἐκεῖ, ὁ βάναυσος στρατιώτης ἔμπηξε ἕνα κέρατο κριαριοῦ στὸν λαιμὸ τῆς Θεομάρτυρος κὶ ἔτσι ἔλαβε τὸ μακάριο τέλος ή Θεοδοσία γιὰ τὴν τιμὴ τῶν ἁγίων εἰκόνων. Ἀπὸ τὸν τάφο, ὅπου εὐσεβεῖς Χριστιανοὶ ἐνταφίασαν το Ιερό της λείψανο, πήγαζαν θεραπεῖες.