Μάθημα 13
Ευαγγελικό ανάγνωσμα της Ε' Κυριακής των Νηστειών
Ευαγγελικό ανάγνωσμα της Ε' Κυριακής των Νηστειών
"ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος..."
Κείμενο Ευαγγελίου
32 Ἦσαν δὲ ἐν τῇ ὁδῷ ἀναβαίνοντες εἰς Ἱεροσόλυμα· καὶ ἦν προάγων αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐθαμβοῦντο, καὶ ἀκολουθοῦντες ἐφοβοῦντο. καὶ παραλαβὼν πάλιν τοὺς δώδεκα ἤρξατο αὐτοῖς λέγειν τὰ μέλλοντα αὐτῷ συμβαίνειν,
33 ὅτι Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι, καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσι,
34 καὶ ἐμπαίξουσιν αὐτῷ καὶ μαστιγώσουσιν αὐτὸν καὶ ἐμπτύσουσιν αὐτῷ καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτὸν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται.
35 Καὶ προσπορεύονται αὐτῷ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης υἱοὶ Ζεβεδαίου λέγοντες· Διδάσκαλε, θέλομεν ἵνα ὃ ἐὰν αἰτήσωμεν ποιήσῃς ἡμῖν.
36 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Τί θέλετε ποιῆσαί με ὑμῖν;
37 οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· Δὸς ἡμῖν ἵνα εἷς ἐκ δεξιῶν καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου καθίσωμεν ἐν τῇ δόξῃ σου.
38 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε. δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι;
39 οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· Δυνάμεθα. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Τὸ μὲν ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω πίεσθε, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε·
40 τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ' οἷς ἡτοίμασται.
41 καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἤρξαντο ἀγανακτεῖν περὶ Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου.
42 ὁ δὲ Ἰησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτοὺς λέγει αὐτοῖς· Οἴδατε ὅτι οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν.
43 οὐχ οὕτω δὲ ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ' ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος,
44 καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος·
45 καὶ γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν.
Απόδοση στα νέα ελληνικά
32 Ανέβαιναν δε τον δρόμον που ωδηγούσε προς τα Ιεροσόλυμα, και ο Ιησούς επροπορεύετο από αυτούς. Και οι μαθηταί καθώς έβλεπαν τον διδάσκαλον να προχωρή προς το μαρτύριον κατελήφθησαν από θάμβος (εμπρός στο μεγαλείο της θυσίας που ακτινοβολούσε η μορφή του". Και καθώς με σεβασμόν τον ακολουθούσαν, εφοβούντο δι' όσα έμελλον να γίνουν εις Ιεροσόλυμα. Επήρε πάλιν τους δώδεκα ο Κυριος και ήρχισε να λέγη εις αυτούς όσα έμελλον να του συμβούν.
33 Ελεγε δηλαδή ότι "ιδού αναβαίνομεν εις τα Ιεροσόλυμα και ο υιός του ανθρώπου θα παραδοθή στους αρχιερείς και στους γραμματείς και θα τον καταδικάσουν εις θάνατον, και θα τον παραδώσουν στους ειδωλολάτρας στρατιώτας της Ρωμης.
34 Και θα τον εμπαίξουν και θα τον μαστιγώσουν και θα τον φτύσουν και θα τον θανατώσουν, και την τρίτην ημέραν θα αναστηθή".
35 Και έρχονται προς αυτόν ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, τα παιδιά του Ζεβεδαίου, και λέγουν· "διδάσκαλε, θέλομεν να μας κάμης αυτό που θα ζητήσωμεν".
36 Αυτός δε τους είπε· "τι θέλετε να σας κάμω;"
37 Εκείνοι απήντησαν· "όταν ως ένδοξος βασιλεύς καθίσης στον βασιλικόν θρόνον της Ιερουσαλήμ, δος μας να καθίσωμεν ένας εκ δεξιών σου και ένας εξ αριστερών σου".
38 Ο δε Ιησούς τους είπεν· "δεν ξέρετε τι ζητείτε. Ημπορείτε να πίετε το ποτήριον του πόνου και του μαρτυρίου, το οποίον εγώ πίνω, και να βαπτισθήτε το βάπτισμα του αίματος, το οποίον εγώ βαπτίζομαι;"
39 Εκείνοι δε χωρίς καλά-καλά να σκεφθούν, του είπαν· "ημπορούμεν". Ο δε Ιησούς είπεν εις αυτούς· "το μεν ποτήριον του μαρτυρίου, το οποίον εγώ εντός ολίγου πίνω, θα το πίετε και το βάπτισμα της οδύνης και του αίματος και της θυσίας, το οποίον εγώ εντός ολίγου θα βαπτισθώ, θα το βαπτισθήτε. (Διότι και σεις θα δοκιμάσετε οδύνας και διωγμούς εξ αιτίας της πίστεώς σας εις εμέ).
40 Το να καθίσετε όμως εκ δεξιών μου και εξ αριστερών μου δεν είναι εις την εξουσίαν μου να το δώσω εις όποιον απλώς μου το ζητήσει, αλλά θα δοθή στους αξίους, εις αυτούς δηλαδή που θα ζήσουν σύμφωνα με το Ευαγγέλιον και θα αγωνισθούν, δια τους οποίους άλωστε και έχει ετοιμασθή".
41 Οι άλλοι δέκα, όταν ήκουσαν αυτά, ήρχισαν να αγανακτούν δια την φιλόδοξον αυτήν συμπεριφοράν του Ιακώβου και του Ιωάννου.
42 Ο δε Ιησούς τούς εκάλεσε κοντά του και τους είπε· "ξέρετε, ότι αυτοί που προβάλλονται σαν άρχοντες των εθνών, συμπεριφέρονται προς τους λαούς σαν να ήσαν απόλυτοι κύριοι αυτών. Και εκείνοι που κατέχουν ανάμεσα στους ανθρώπους μεγάλα αξιώματα, κάνουν κακήν χρήσιν της εξουσίας των και καταδυναστεύουν αυτούς, σαν να τους έχουν δούλους των. 43 Δεν πρέπει όμως τέτοια εγωϊστική τάσις και συμπεριφορά να παρατηρήται μεταξύ σας. Αλλ' όποιος θέλει να αναδειχθή μέγας μεταξύ σας, πρέπει να γίνη υπηρέτης σας, που να σας εξυπηρετή με αγάπην.
44 Και όποιος από σας θέλει να γίνη πρώτος, πρέπει να γίνη δούλος όλων και να συμπεριφέρεται με την ταπεινοφροσύνην και την υπομονήν και υπακοήν του δούλου.
45 Διότι και ο υιός του ανθρώπου δεν ήλθε να εξυπηρετηθή από τους ανθρώπους, αλλά να τους εξυπηρετήση και να δώση την ψυχήν αυτού λύτρον και αντάλλαγμα, δια να ελευθερωθούν πολλοί από την ενόχην της αμαρτίας και τον αιώνιον θάνατον".
(Μκ. ι, 32-45)
Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα
Το πάθος της φιλοπρωτίας... - Ποιος είναι ''μεγαλύτερος'';
Αν θα ήθελε κανείς να χαρακτηρίσει τον σύγχρονο κόσμο, θα μπορούσε να πει ότι ζούμε σε μια κοινωνία ανθρώπων, που όλοι κυνηγούν την "πρωτιά". Τα κράτη, οι στρατοί, η επιστήμη, η ψυχαγωγία, τα μέσα ενημέρωσης, η εκπαίδευση, η οικογένεια. Ένα σύνθημα επικρατεί ανάμεσα σε όλους αυτούς: "Να είμαι πρώτος".
Ακόμα κι εσείς, τα παιδιά και οι νέοι, μαθαίνεται από μικρά ότι πρέπει να ξεπεράσετε όλους τους άλλους, να είστε πρώτοι μαθητές, πρώτοι αθλητές, πρώτοι μουσικοί και γενικά πρώτοι σε ό,τι ασχολείστε. Κι αυτό, κάποιες φορές, σάς προτρέπουν να το πετύχετε με κάθε τίμημα.
Αν θα ήθελε να το πει κανείς αλλιώς, ζούμε σε μια κοινωνία εγωιστών, που όλη τους η προσπάθεια αναλώνεται στο πώς θα ικανοποιήσουν το εγώ τους!
Και φυσικά το κυνήγι της "πρωτιάς" δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Το βλέπουμε να ταλαιπωρεί τους ανθρώπους από παλιά. Το είδαμε και σήμερα να απασχολεί τους ίδιους τους μαθητές του Κυρίου. "Ποιος είναι ο μεγαλύτερος;". Την ώρα που ο Χριστός μιλούσε για τους αγώνες Του, οι μαθητές ονειρευόντουσαν τιμές και δόξες!
Κι ενώ εμείς μάθαμε ότι ο μεγαλύτερος είναι αυτός που ξεχωρίζει, αυτός που πρωτοτυπεί, αυτός που πρωτεύει, αυτός που ελκύει το θαυμασμό, αυτός που ξεπερνά, αυτός που τιμάται, αυτός που οι άλλοι τον υπηρετούν, ο Χριστός με την "ιδιόμορφη" (για μας) λογική του Θεού, έρχεται να ανατρέψει τα στερεότυπα.Όλοι θέλουμε να εξουσιάζουμε τους άλλους... Σε αυτήν την πληγή της φιλοπρωτίας και φιλοδοξίας ο Χριστός βάζει το φάρμακο της ταπεινώσεως. Εάν ο Χριστός, ταπεινώθηκε τόσο πολύ, τον ίδιο δρόμο οφείλουμε να ακολουθήσουμε και εμείς! Για τον Θεό καμία από τις ανθρώπινες "πρωτιές" δεν έχει σημασία. Για το Θεό αυτό που μας κάνει πραγματικά "μεγάλους" και "πρώτους", είναι η αγάπη! Η έμπρακτη αγάπη, όχι η θεωρητική (γιατί από αυτήν έχουν υποτίθεται όλοι), αλλά αυτή που μετατρέπεται σε έργα. Έτσι για το Θεό "πρώτος" δεν είναι αυτός που τον υπηρετούν, αλλά ο ''υπηρέτης'' που προσφέρει τη διακονία του με αγάπη, γιατί αυτός κάνει πράξη το θέλημα του Κυρίου. Και "μεγάλος" δεν είναι αυτός που ξεχωρίζει και υψώνεται στα μάτια των άλλων, αλλά αυτός που ταπεινώνεται και γίνεται απλός, σαν τα μικρά παιδιά, προκειμένου να ξεφύγει από τον καταστροφικό για την ψυχή εγωισμό και να μοιάζει με τον ταπεινό και πράο Ιησού.
Άραγε κι εμείς πόσο "πρώτοι" ή "μεγάλοι" είμαστε στα μάτια του Θεού; Προσπαθούμε στη ζωή μας να κάνουμε πράξη την αγάπη που από φαινομενικούς ''υπηρέτες'' μας αναδεικνύει πολίτες και κληρονόμους της Βασιλείας του Θεού; Ή μήπως κι εμείς απλά ακολουθούμε το χείμαρρο όλων αυτών των "πρώτων" και των "μεγάλων", που καταλήγει στο πέλαγος του εγωισμού και της απώλειας;
Από τη σειρά κατηχητικών βοηθημάτων Ι.Μ. Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας
Προηγούμενη ενότητα
Επόμενη ενότητα