Η Αγία Ειρήνη τιμάται ιδιαίτερα στο δημοτικό διαμέρισμα Ειρηνουπόλεως, του Δήμου Νάουσας, της Ημαθίας, του οποίου έχει καθιερωθεί να είναι προστάτης και πολιούχος. 

Η Αγία, έζησε προς το τέλος του 3ου με αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ.. Γεννήθηκε στην πόλη Μαγεδών της Μικράς Ασίας, όπου ο ειδωλολάτρης πατέρας της Λικίνιος ήταν ηγεμόνας. Από την υπερβολική του αγάπη στο μονάκριβο κοριτσάκι του, την Πηνελόπη (όπως ονομαζόταν η Αγία αρχικά) και προκειμένου να μη γνωρίσει τις θλίψεις και τα βάσανα του κόσμου, έχτισε ένα ψηλό πολυτελέστατο πύργο, όπου έκλεισε μέσα την κόρη του μαζί με υπηρέτριες και μερικά άλλα παιδιά, για να της κρατούν συντροφιά. Ανέθεσε δε την μόρφωσή της σε ένα γέροντα σοφό, τον Απελλιανό.

Κάποιο βράδυ η Αγία είδε στον ύπνο της ένα περίεργο όνειρο. Είδε να μπαίνει μέσα στον πύργο από ένα παράθυρο ένα περιστέρι και να αφήνει στο τραπέζι της ένα κλαδί ελιάς. Μετά ακολούθησε ένας αετός, ο οποίος άφησε εκεί ένα στεφάνι από λουλούδια και τέλος ήρθε ένα κοράκι που άφησε επάνω ένα φίδι. Γεμάτη απορία η Πηνελόπη ανέφερε το όνειρο στον Απελλιανό κι εκείνος φωτισμένος από το Θεό τής ερμήνευσε το όνειρο ως προάγγελμα στεφάνων δόξας, αλλά και μαρτυρίων.

Λίγο καιρό αργότερα η Πηνελόπη γνώρισε τον Χριστό από μία υπηρέτριά της, που ήταν πολύ ευσεβής Χριστιανή και που έχαιρε μεγάλης εμπιστοσύνης και σεβασμού από την ίδια. Ενθουσιασμένη από το λόγο της αγάπης του Χριστού δέχθηκε την επίσκεψη Αγγέλου και ο οποίος την μακάρισε για τους αγώνες και τη δόξα που έμελλε να αποκτήσει χάριν της πίστης στον ένα αληθινό Θεό. Βαπτίστηκε από έναν Ιερέα, τον Τιμόθεο, και έλαβε το όνομα Ειρήνη. Κινούμενη από ιερό ζήλο γκρέμισε τα είδωλα που φυλάγονταν στο πατρικό της σπίτι. Έξαλλος ο πατέρας της, στο άκουσμα ότι έγινε Χριστιανή και απαρνήθηκε την πίστη των ψεύτικων θεών, τη δίκασε και την καταδίκασε ο ίδιος διατάσσοντας να ποδοπατηθεί από αγριεμένα άλογα. Ένα όμως από αυτά επιτέθηκε και σκότωσε τον ίδιο, τον οποίο όμως η Αγία με την προσευχή της ανέστησε όχι μόνο σωματικά, αλλά και πνευματικά μια που έγινε, εξ' αιτίας του θαύματος αυτού, Χριστιανός μαζί με πλήθος άλλων ανθρώπων.

Στη συνέχεια η Αγία Ειρήνη υπέφερε τα πάνδεινα από Πέρσες βασιλείς και ηγεμόνες. Φυλακίστηκε, βασανίστηκε, την έριξαν στη φωτιά, σε λάκκο με φαρμακερά φίδια, της κάρφωσαν καρφιά στα πόδια και την ανάγκασαν να περπατάει πάνω σ' αυτά φορτωμένη με τσουβάλια άμμο, την έδεσαν σε τροχό με λεπίδες, αλλά από όλα αυτά διαφυλάχθηκε αβλαβής με την Χάρη του Θεού. 

Βλέποντάς την να υπομένει τόσα και να σώζεται από όλα πολλοί ήταν αυτοί που πίστεψαν στον Χριστό. Αυτό εξόργισε ακόμη περισσότερο τους τυράννους, που τελικά διέταξαν να αποκεφαλιστεί. Όμως ο Θεός που είναι ο Κύριος της Ζωής, την ανέστησε πάλι, για να συνεχίσει το ιεραποστολικό της έργο στην Έφεσο αυτή τη φορά, όπου κατέφυγε με το δάσκαλό της Απελλιανό. Εκεί επιτελώντας πολλά θαύματα και κηρύττοντας με θέρμη τον Λόγο του Θεού, οδήγησε πλήθη ανθρώπων στον Χριστό. 

Έτσι, αγωνιζόμενη έφτασε ως την ημέρα της κοιμήσεώς της, στις 5 Μαΐου του 315 μ.Χ., ημέρα κατά την οποία τιμάται και από την Αγία μας Εκκλησία.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Εἰρήνης τὸν ἄρχοντα, ἰχνηλατοῦσα σεμνή, εἰρήνης ἐπώνυμος, δι' ἐπιπνοίας Θεοῦ, ἐδείχθης πανεύφημε, σὺ γὰρ τοῦ πολέμου, τᾶς ἐνέδρας φυγοῦσα, ἤθλησας ὑπὲρ φύσιν, ὡς παρθένος φρονίμη, διὸ Μεγαλομάρτυς Εἰρήνη, εἰρήνην ἠμὶν αἴτησαι. 

Πηγή: Ι.Μ. Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας, Οι Άγιοι του τόπου μας.