Η ανυπακοή των Πρωτόπλαστων και πώς μας επηρέασε...

Ο Θεός έδωσε μία ξεκάθαρη Εντολή στους Πρωτόπλαστους. Τους είπε να μην φάνε από τον καρπό του δέντρου της γνώσεως του καλού και του κακού, γιατί αλλιώς θα πεθάνουνε. Τους είπε την αλήθεια. Ο Αδάμ και η Εύα, όμως, θέλοντας να γίνουν κι αυτοί θεοί, όπως ψεύτικα είπε το φίδι (ο διάβολος), παράκουσαν την Εντολή του Θεού και έφαγαν από τον απαγορευμένο καρπό. Και τότε αντιλήφθηκαν ότι ήταν γυμνοί και έχασαν την αθωότητά τους. Και ντρέπονταν ακόμα και να δουν τον Θεό.

Ο Θεός ως παντογνώστης και παντεπόπτης (που βλέπει τα πάντα) γνώριζε, φυσικά, τι είχαν κάνει οι Πρωτόπλαστοι. Δεν περίμενε, όμως, αυτούς να Τον αναζητήσουν. Πρώτος Εκείνος έκανε το μεγάλο βήμα να τους βρει. Ήθελε να τους δώσει την ευκαιρία να Του ζητήσουν συγγνώμη. Έτσι, άρχισε να τριγυρνά ανάμεσα στις φυλλωσιές του Παραδείσου και να φωνάζει: «Ἀδάμ, ποῦ εἰ»; Δηλαδή, παιδί μου, Αδάμ, που είσαι; Σε αναζητώ με αγωνία! Έλα, παρουσιάσου, μην με κακοκαρδίζεις...

Η συμπεριφορά του Αδάμ έμοιαζε με την συμπεριφορά των μικρών παιδιών, που μετά από κάποια ζημιά ή αταξία κρύβονται φοβισμένα. Η αγάπη, όμως, του Πατέρα, τα αναζητεί περιμένοντας να ομολογήσουν με κλάμματα το λάθος τους και Εκείνος να τα σφίξει πάλι μέσα στην μεγάλη του αγκαλιά.

Ο παρήκοος Αδάμ τότε, μη μπορώντας περισσότερο να κρυφθεί παρουσιάσθηκε γυμνός μπροστά Του, αλλά, χωρίς να ζητήσει συγγνώμη, Του είπε:

-Άκουσα, Κύριε, την φωνή Σου και κρύφθηκα, γιατί ήμουν γυμνός. 

-Ποιος σας είπε ότι είσαστε γυμνοί; Μήπως φάγατε από τον καρπό, που σας είπα να μην φάτε;

Τι αγάπη δείχνει ο Θεός μας! Πόσο πολύ βοηθάει ο Θεός τους Πρωτόπλαστους να παραδεχτούνε το λάθος τους, να εξομολογηθούνε! Για να πούνε εύκολα το «Συγνώμη, Κύριε, δεν Σε ακούσαμε!»

Τι καλά που θα είχαν τελειώσει όλα, αν λέγανε το συγνώμη οι Πρωτόπλαστοι... Τότε ο Θεός θα τους συγχωρούσε και δεν θα τους έδιωχνε από τον Παράδεισο, γιατί ο Θεός θέλει να παραδεχόμαστε τα λάθη μας.

Όμως, ο Αδάμ και η Εύα δεν είπανε την λέξη αυτή... Δεν παραδέχτηκαν ότι έφταιγαν, αλλά έριξαν αλλού τις κατηγορίες... 

Για να μην έτρωγαν, λοιπόν, από το δέντρο της ζωής και γίνονταν και οι ίδιοι και το κακό αθάνατοι, γι' αυτό το λόγο τους έδιωξε από τον Παράδεισο!

Διώχνοντάς τους, ο Αδάμ και Εύα έκλαιγαν έξω από την κλειστή πόρτα του Παραδείσου. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της παρακοής και της αμετανοησίας τους για το λάθος τους.

Η Κυριακή της Τυρινής (είναι η τελευταία ημέρα που καταλύουμε γαλακτοκομικά και όχι κρέας, πριν ξεκινήσει η νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής του Πάσχα) είναι αφιερωμένη στην έξωση των Πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο, ως αποτέλεσμα στην ανυπακοή τους στο Θέλημα του Θεού. Η ανυπακοή αυτή των Πρωτοπλάστων είναι γνωστή ως Προπατορικό αμάρτημα, το οποίο το κουβαλάμε όλοι μας μόλις γεννιόμαστε και φεύγει από πάνω μας με το Ιερό Μυστήριο της Βαπτίσεως. Αποτέλεσμα της έξωσης από τον Παράδεισο είναι ο θάνατος που βιώνουμε φεύγοντας από αυτή τη ζωή. 

Η Κυριακή της Τυρινής, λοιπόν, είναι αφιερωμένη στην έξωση των Πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο. Το ίδιο γεγονός μάς θυμίζει η Εκκλησία μας και την Καθαρά Δευτέρα, η επόμενη ημέρα από την Κυριακή της Τυρινής, που είναι και η πρώτη ημέρα της νηστείας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Είναι ημέρα πένθους για τον Παράδεισο που χάσαμε και στον οποίο καλούμαστε με τη βοήθεια του Θεού να ξαναμπούμε, δώρο που μας χάρισε ο Χριστός μετά την Ανάστασή Του.

Επειδή η Καθαρά Δευτέρα είναι ημέρα πένθους, λοιπόν, δεν ταιριάζει σύμφωνα με την Ορθόδοξη Πίστη μας να τρέχουμε σε διασκεδάσεις, αλλά να λυπούμαστε για τον Παράδεισο που χάσαμε και για τις αμαρτίες μας. Επίσης, το πέταγμα του χαρταετού δεν είναι Ορθόδοξο έθιμο, αλλά ξεκίνησε από την Κίνα και συνδέθηκε με τις θρησκείες των ψεύτικων θεών της Ανατολής. Επομένως, είναι ειδωλολατρικό έθιμο! 

Αργότερα, ο χαρταετός βοήθησε τους ερευνητές της Ευρώπης και της Αμερικής σε διάφορα επιστημονικά πειράματα και παρατηρήσεις. Για παράδειγμα, ο Φραγκλίνος ανακαλύπτει τον ηλεκτρισμό με τη βοήθεια του χαρταετού. Δηλαδή δεν είχε ποτέ καμία σχέση με την Ορθόδοξη Πίστη μας.

Σε αυτούς, λοιπόν, που λένε ότι το πέταγμα του χαρταετού συμβολίζει το πέταγμα της ανθρώπινης ψυχής προς τον Θεό, εμείς απαντούμε ότι ο Θεός μάς έδειξε τον τρόπο, για να οδηγηθεί η ψυχή μας προς Αυτόν. Μας έδειξε τον τρόπο ξεκάθαρα μέσα από την Αγία Γραφή! Και ο τρόπος είναι ένας και μοναδικός! Να μετανοούμε για τα λάθη και τις αμαρτίες μας, να τις εξομολογούμαστε, να κοινωνάμε συχνά το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας, να νηστεύουμε και να προσευχόμαστε! Δεν χρειαζόμαστε κανέναν χαρταετό, για να συμβολίσουμε την ψυχή μας που θα φτάσει στον Θεό.... Αν θέλουμε να είμαστε όπως μας θέλει ο Θεός, ακολουθούμε τον τρόπο που ο Ίδιος μας είπε και δεν χρειάζεται να συμβολίσουμε την ψυχή μας με κανέναν τρόπο, που φαντάστηκαν οι άνθρωποι...

Βασισμένο στις πηγές: 

Από την έξωση στην εισόδευση πάλι στον Παράδεισο

Χαρταετός, η κάθαρση της ψυχής