Κυριακή του τυφλού

Χριστὸς Ἀνέστη!

ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

Φτάσαμε στην έκτη Κυριακή από του Πάσχα σήμερα και η Αγία μας Εκκλησία μνημονεύει το θαύμα που πραγματοποίησε ο Κύριος στον εκ γενετής τυφλό, όπως μας το αφηγείται ο Ευαγγελιστής Ιωάννης.
Περνώντας ο Χριστός μέσα από την Ιερουσαλήμ,ο Ιησούς συνάντησε έναν εκ γενετής τυφλό. Οι μαθητές Του ρώτησαν:

«Ποιος αμάρτησε, αυτός ή η γονείς του, ώστε να γεννηθεί τυφλός;»

κι αυτό, γιατί απόκληροι της κοινωνίας θεωρούνταν την εποχή εκείνη οι φτωχοί, οι τυφλοί, οι άτεκνοι και οι λεπροί. Τους απέφευγαν, γιατί πίστευαν πως τιμωρούνται από το Θεό για αμαρτίες δικές τους ή των προγόνων τους.

"Ούτε αυτός, ούτε οι γονείς του", απαντά ο Χριστός, "αλλά, για να φανερωθούν τα έργα του Θεού".

Και αφού με το σάλιο Του έφτιαξε πηλό, τονίζοντας ότι Αυτός ο Ίδιος είναι το Φως του κόσμου, έβαλε τον πηλό επάνω στα μάτια του τυφλού και του είπε να πάει να πλυθεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ.

Ο τρόπος αυτός θεραπείας μάς υπενθυμίζει τον τρόπο που ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, πλάθοντάς τον. Ο Θεός στην Παλαιά Διαθήκη, πλάθει τον άνθρωπο από χώμα. Τώρα ο Χριστός, πλάθει τα μάτια του εκ γενετής τυφλού πάλι από χώμα. Ο Ίδιος Θεός! Δοκιμάζει την πίστη του τυφλού και τον στέλνει στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου και ζητάει τη δική του εκούσια και ελεύθερη συμμετοχή του στο θαύμα. Ο τυφλός, όμως, με πίστη υπακούει στην εντολή του Θεού, πηγαίνει και πλένεται και επιστρέφει βλέποντας.

Τόσο μεγάλο είναι το θαύμα, ώστε ακόμα και οι γείτονες του πρώην τυφλού, αδυνατούν να πιστέψουν ότι είναι το ίδιο πρόσωπο. Τον ρωτούν επανειλημμένα να τους εξηγήσει πώς, ενώ δεν είχε μάτια, τώρα έχει και βλέπει. Κι εκείνος, με απλότητα τούς διηγείται το περιστατικό και με πίστη ομολογεί ότι ο Ιησούς, που τον θεράπευσε, είναι Προφήτης, δηλαδή απεσταλμένος του Θεού. 

Κι ενώ ο σωματικά τυφλός τώρα βλέπει, οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι εμμένουν στην πνευματική τους τύφλωση, διώχνοντας από τη συναγωγή όποιον τολμούσε να ομολογήσει τον Χριστό. Αρνούνται αρχικά το θαύμα, καλούν τους γονείς του τυφλού, για να βεβαιωθούν ότι πράγματι γεννήθηκε τυφλός, και τέλος κατηγορούν τον Χριστό ως αμαρτωλό, επειδή έφτιαξε πηλό την ημέρα του Σαββάτου. Στην τύφλωσή τους και την πώρωση της καρδιάς τους ο μόνος που τολμά να αντισταθεί και να επιχειρηματολογήσει είναι ο θεραπευθείς τυφλός. Ο πρώην τυφλός υποστήριξε ενώπιόν τους ότι ο άνθρωπος που τον θεράπευσε δεν μπορεί παρά να ήταν Προφήτης και σταλμένος από τον Θεό. Οι Φαρισαίοι αγανάκτησαν με τα λεγόμενά του και τον έβγαλαν έξω από τον τόπο της συνεδρίασής τους.

Όταν άκουσε ο Ιησούς ότι τον έδιωξαν από τη συναγωγή, τον συνάντησε και του αποκαλύπτεται λέγοντάς του ότι είναι ο Υιός του Θεού και ο πρώην τυφλός του απάντησε: "Πιστεύω, Κύριε" και έπεσε και Τον προσκύνησε.  

Ο τυφλός

Το σημερινό Ευαγγέλιο αποτελεί μια απόδειξη ότι ο Χριστός, εκτός από Τέλειος Άνθρωπος, ήταν και Τέλειος Θεός. Ο τυφλός δεν θεράπευσε μόνο τα μάτια του σώματός του, αλλά και τα μάτια της ψυχής του. Αναγνωρίζει και ομολογεί την παντοδυναμία του Κυρίου σε όλο τον κόσμο, χωρίς να φοβάται τους Φαρισαίους. Μαζί με την Πίστη χρειάζεται και το θάρρος μας, για να ομολογήσουμε την Πίστη μας, τον Ιησού Χριστό μπροστά στους ανθρώπους. Επίσης, με την ίαση του τυφλού, ο Κύριος γκρεμίζει τις αρνητικές αντιλήψεις της εποχής εκείνης για τους τυφλούς και για κάθε άνθρωπο με σωματική αναπηρία.

Ο εκ γενετής τυφλός, αν και δεν είχε όραση, ήταν ο μόνος από όλους που μπόρεσε να δει με τα μάτια της ψυχής του το αληθινό πρόσωπο του Ιησού, ως Μεσσία και Λυτρωτή. Ο τυφλός είδε καλύτερα από εκείνους που ήδη έβλεπαν. Στο πρόσωπό του εκπληρώθηκε εκείνο το θαυμαστό, «μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες». 

Οι Γραμματείς και Φαρισαίοι

Οι Γραμματείς και Φαρισαίοι, οι άνθρωποι αυτοί που φαίνονται ως συνεπείς στα θρησκευτικά, δεν καταλαβαίνουν τίποτε από όσα γίνονται με τον τυφλό και το μεγάλο θαύμα. Αυτό μόνο που τους ενδιαφέρει είναι αν καταλύθηκε η αργία του Σαββάτου με τη θεραπεία του τυφλού. Ζουν, πράγματι, σε μια πνευματική τυφλότητα. 

Ο Χριστός μας

Ο Χριστός είναι το Φως του κόσμου, είναι Εκείνος που μπορεί να ανοίξει τα πνευματικά μας μάτια, ώστε να δούμε την πραγματική διάσταση και κατάσταση της ψυχής μας.

Οι Φαρισαίοι, παρόλο που καθημερινά μελετούσαν τον Λόγο του Θεού, από τη στιγμή που δεν δέχονται τον Ιησού, αποδεικνύονται τυφλοί, θεωρούν την αλήθεια και το φως του Χριστού ως απειλή, αμφισβητούν τα θαύματά Του, Τον αρνούνται.

Οι μαθητές Του πάλι, από τη στιγμή που γνωρίζουν τον Χριστό, μετατρέπονται σε κήρυκες της Αληθείας, σε Αποστόλους του Ευαγγελίου. Και όχι μόνο αυτοί, αλλά κάθε άνθρωπος που έρχεται σε επαφή με τον Χριστό και Τον γνωρίζει, απολαμβάνει αυτού του φωτισμού. 

Αν θέλουμε να αλλάξει η ζωή μας, και μαζί μας όλος ο κόσμος, να προσκαλέσουμε και να δεχτούμε τον Κύριο Ιησού Χριστό, που είναι η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή.