Το αντίδωρο!

Μαθαίνουμε για τον Άγιο Αχμέτ

Πριν μιλήσουμε για τον Βίο του Αγίου Αχμέτ, μπορείτε να καταλάβετε από πού καταγόταν ο Άγιος, αν σκεφτείτε το όνομά του;

Πριν πολλά χρόνια, στην Κωνσταντινούπολη ζούσε ένας πλούσιος άντρας, ο Αχμέτ, που ήταν βοηθός του αρχιλογιστή στα ανάκτορα του σουλτάνου και μουσουλμάνος στο θρήσκευμα.

Στο σπίτι του τον υπηρετούσαν τρία άτομα. Δύο γυναίκες Χριστιανές Ρωσίδες, η Βέρα και η Όλγα, οι οποίες ήταν υπεύθυνες για τις δουλειές του σπιτιού και ο Χαλίλ, ένα μικρό Τουρκάκι για τις εξωτερικές δουλειές.

Οι δύο γυναίκες πήραν θάρρος από την καλοσύνη του και του ζήτησαν άδεια να βγαίνουν, για να εκκλησιάζονται τις Κυριακές και στις μεγάλες γιορτές.

Η απάντηση που τους έδωσε ήταν ότι δεν μπορούν να λείπουν και οι δύο και επέτρεψε μόνο στην Βέρα, που ήταν ηλικιωμένη, να πηγαίνει στην Εκκλησία.

Η Βέρα πήγαινε πολύ συχνά στην Εκκλησία και, όταν επέστρεφε, έδινε στην Όλγα ένα αντίδωρο και εκείνη, αφού πρώτα έκανε το σταυρό της, το έτρωγε με ευλάβεια.

Κάθε πρωί που ξυπνούσε ο Αχμέτ, η Όλγα με τον Χαλίλ τού σέρβιραν το πρωινό του στο δωμάτιό του. Την στιγμή που του προσέφερε το πρωινό η Όλγα, εκείνος τη ρωτούσε: «Γιατί μοσχοβολάει το στόμα σου; Τι έφαγες;». Εκείνη σκύβοντας το κεφάλι απαντούσε «Τίποτα αφέντη». Ο Αχμέτ επέμενε να ρωτάει από πού προερχόταν η ευωδία, αλλά η Όλγα απαντούσε ότι δεν έφαγε τίποτα.

Αυτή η συζήτηση γινόταν κάθε πρωί. Κάποια στιγμή που επέμενε πάλι ο Αχμέτ, η Όλγα απάντησε, αφού τη φώτισε ο Θεός: «Τίποτα, αφέντη μου, δεν έφαγα, εκτός από ένα αντίδωρο». Ο Αχμέτ ρώτησε τι είναι το αντίδωρο και η Όλγα τού εξήγησε ότι είναι το αγιασμένο ψωμί, που της φέρνει η Βέρα από την Εκκλησία.

Από τη στιγμή εκείνη ο Αχμέτ δεν σταμάτησε να σκέφτεται τα λόγια της Όλγας, αλλά ούτε και την έντονη ευωδία που έβγαινε από το στόμα της, όταν μιλούσε. Αυτό τον έκανε να θέλει να μάθει τι συμβαίνει μέσα στην Εκκλησία.

Χωρίς να χάσει χρόνο, το επόμενο πρωί πήγε κρυφά στην Εκκλησία, ντυμένος με ρούχα που φορούσαν οι Χριστιανοί, και στάθηκε σε σημείο που δεν φωτιζόταν, για να παρακολουθήσει τη Θεία Λειτουργία. Εκεί, επέτρεψε ο καρδιογνώστης Θεός να βιώσει ένα ακόμη θαύμα. Την ώρα που περνούσε ο Ιερέας με τα Τίμια Δώρα στα χέρια του, τον είδε να μην πατάει στη γη. Και την στιγμή που ο Ιερέας ευλογούσε τους Χριστιανούς, έβλεπε φωτεινές ακτίνες να πηγαίνουν από τα χέρια του στα κεφάλια των πιστών.

Μετά από όλα αυτά, ο Αχμέτ, για να σιγουρευτεί για ό,τι είδε, πήγαινε κάθε μέρα για μια βδομάδα σε διαφορετικές Εκκλησίες και βίωνε ακριβώς το ίδιο θαύμα. Αυτό τον οδήγησε στην απόφαση να ανταμώσει έναν Ιερέα κρυφά.

Κάποια στιγμή στο παλάτι του Σουλτάνου ρωτήθηκε για το ποιο πιστεύει ότι είναι το πιο αληθινό πράγμα στον κόσμο και μπροστά σε όλους τους αξιωματούχους Τούρκους απάντησε:

«Το πιο αληθινό πράγμα στον κόσμο είναι η πίστη των Χριστιανών!»

Και την στιγμή εκείνη τον έλουσε φως…

Αυτή του η πράξη τον οδήγησε την φυλακή για 6 μέρες χωρίς νερό και φαγητό και με εντολή του σουλτάνου μαρτύρησε για την πίστη του στον Χριστό.

Πηγή: Όταν γελάει ο ουρανός 2 - Το αντίδωρο - Εκδόσεις Άθως Παιδικά