Χριστὸς Ἀνέστη!

Μελετώντας τον Βίο του Αγίου Χριστόφορου του Μεγαλομάρτυρα

Η μνήμη του εορτάζεται στις 9 Μαΐου

«Ἅγιοι γίνεσθε ὅτι ἐγώ Ἅγιος εἰμί» (Α' Πέτρου, Α', 16)

Ο Ίδιος ο Χριστός μας πρόσταξε «άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί» που θέλει να πει "Αγωνίζεστε στη ζωή σας να γίνετε Άγιοι, όπως Άγιος είμαι Εγώ που σας έπλασα"! 

Ο Άγιος Χριστοφόρος 

Ετυμολογία : Από το Χριστός και το φέρω (κουβαλάω) και σημαίνει "αυτός που φέρει τον Χριστό". Στην κυριολεξία φαίνεται ότι έγινε αυτό, όπως θα δούμε παρακάτω!

Ο Άγιος Χριστόφορος γεννήθηκε περίπου το 200 μ.Χ σε μια φυλή βαρβάρων της Ασίας. Τον Άγιο τον φώναζαν Ρέπροβο, δηλαδή σκυλομούρη, επειδή ήταν πολύ άσχημος. Ήταν γιγαντόσωμος, με καρδιά όμως μικρού παιδιού. Δεν ήθελε να παραμείνει στη φυλή του, διότι η ζωή που έκαναν δεν συμφωνούσε με την καλοσύνη και την ευγένειά του, γι΄αυτό και αποφάσισε να πάει προς τη Δύση και να γίνει υπηρέτης στον πιο ένδοξο Βασιλέα.

   Στο δρόμο του συνάντησε έναν ασκητή. Ο ασκητής, που τον φιλοξένησε, του είπε πως γνώριζε πράγματι τον πιο Λαμπρό και Ένδοξο Βασιλιά του κόσμου όλου. ''Αν τον υπηρετήσεις με όλη σου την καρδιά, θα αμειφθείς πλουσιοπάροχα΄΄ του είπε. Ο ασκητής τού δίδαξε το Ευαγγέλιο και την πίστη στον Χριστό και του είπε πως, για να ευχαριστήσει τον Βασιλιά του, χρειαζόταν προσευχή και νηστεία.

   Όμως δεν ήξερε να προσεύχεται και του ήταν δύσκολο να νηστεύει. Τότε ο ασκητής τού έδειξε ένα ποτάμι, που δεν ήταν εύκολο οι ταξιδιώτες να το διαβούν, ζητώντας να τους περνά ο ίδιος απέναντι στο Όνομα του Χριστού. Με πολλή χαρά δέχθηκε ο Άγιος και για πολύ καιρό διακονούσε μ΄ αυτόν τον τρόπο.

   Κάποτε, χωρίς να το γνωρίζει, μια βραδιά που είχε καταιγίδα, του παρουσιάσθηκε ένα μικρό παιδί, το οποίο τον παρακάλεσε να τον περάσει στην απέναντι όχθη. Αυτό το παιδί του αποκαλύφτηκε ότι ήταν ο Χριστός, πέρασε τον Ίδιο το Βασιλέα Του. Ο Άγιος από τότε πήρε το όνομα Χριστόφορος.

   Την εποχή που ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Δέκιος κήρυξε διωγμό κατά των Χριστιανών, ο Άγιος προσευχήθηκε στο Θεό να τον βοηθήσει να μη δειλιάσει και να αγωνιστεί για την πίστη του. Με την προσευχή και την πολλή αγάπη που είχε για όλους, ακόμα και για τους βασανιστές του (όχι γι΄ αυτά που έκαναν, αλλά γιατί ήξερε πως είναι μπερδεμένοι άνθρωποι), ο Θεός τον αξίωσε να κάνει πολλά θαύματα. Κάθε φορά που ο Δέκιος τού ετοίμαζε φριχτά βασανιστήρια, ο Άγιος με την προσευχή και την αγάπη του έφερνε και άλλους ανθρώπους στην πίστη του αληθινού Θεού.

   Κάποτε, όταν ήρθαν να τον συλλάβουν 200 Ρωμαίοι στρατιώτες, ο Άγιος τούς ζήτησε να τον περιμένουν να πάει στο ναό να προσευχηθεί και μετά ας έκαναν όπως τους διέταξε ο αυτοκράτορας. Αυτοί όμως πεινούσαν και ο Άγιος είχε μόνο έναν άρτο. Τότε προσευχήθηκε και έγιναν τόσοι πολλοί οι άρτοι που έφαγαν, χόρτασαν και περίσσεψαν.

   Οι 200 Ρωμαίοι στρατιώτες ζήτησαν από τον Άγιο να τους μιλήσει για τον Θεό του. Πίστεψαν και αργότερα βαπτίστηκαν Χριστιανοί.

   Μαρτύρησαν στις 7 Απριλίου του 251 μ.Χ. Μετά από μια σειρά μαρτυρίων, έβαλαν τον Άγιο σε χάλκινο φλογισμένο κάθισμα, τον κρεμούσαν και τον κεντούσαν στο σώμα και τον αποκεφάλισαν.

    Ο Δέκιος υπέφερε αργότερα από φοβερή ασθένεια και δεν μπορούσε να πεθάνει. Πέθανε, μόνο όταν του έδωσαν να πιει λίγο νερό ανακατεμένο με χώμα από τον τόπο που αποκεφαλίστηκε ο Άγιος.

   Ο Άγιος Χριστόφορος θεωρείται προστάτης των ταξιτζήδων.

Την μνήμη του γιορτάζουμε στις 9 Μαΐου. 

Ερμηνευτικά σχόλια:

• Ασχήμια : Η ασχήμια δεν είναι κάτι που αφορά την εξωτερική μας εμφάνιση, αλλά την κατάσταση της καρδιάς μας. Η αγάπη μας για τον Χριστό και τον αδελφό μας είναι που μας ομορφαίνει, διότι όμορφος είναι ο Θεός μας και από Αυτόν παίρνουμε κι εμείς ομορφιά. Είναι όπως συμβαίνει και με τον ήλιο. Χωρίς τον ήλιο δε θα ήταν δυνατόν να δημιουργηθούν όλα αυτά τα χρώματα του κόσμου μας και τίποτα δεν θα ήταν ζωντανό. Άσχημο είναι μόνον ό,τι δεν έχει αγάπη, δηλαδή ό,τι δεν έχει Θεό. 

• Διακονία : Τον Θεό μας, αν θέλουμε πραγματικά, μπορούμε να Τον διακονήσουμε με διάφορους τρόπους, τους οποίους μπορούμε να συζητήσουμε με τον πνευματικό μας. Ο Άγιός μας έθεσε στην υπηρεσία Του τη σωματική δύναμη που είχε, για να κάνει καλό, όχι κακό και για να Τον δοξολογεί. Έτσι κι εμείς ό,τι μας έχει δώσει, ικανότητα, χαρίσματα, είτε αυτά είναι ένα χαμόγελο, σωματική δύναμη, ωραία φωνή κ.ά. δεν θα έχουν καμία αξία για τους αδελφούς μας, αν δεν τους τα προσφέρουμε με αγάπη και όχι για να υπερηφανευόμαστε και να τους ανταγωνιζόμαστε. 

• Προσευχή : Η προσευχή δεν είναι απλά κάτι τυπικό που το κάνουμε γιατί πρέπει. Είναι η συνομιλία με τον Πατέρα μας Θεό. Θυμηθείτε τι λέμε... «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς…».  Όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας θεωρούσαν καλύτερα να προσεύχονται, παρά να κάνουν οτιδήποτε άλλο. Ο Άγιος με την προσευχή και την Χάρη του Θεού πολλαπλασίασε τους άρτους. Ο Λόγος του Θεού γεμίζει τον άνθρωπο, όχι μόνο με την τροφή που βλέπουμε, αλλά και με την πνευματική τροφή. Οι 200 Ρωμαίοι στρατιώτες βαπτίστηκαν Χριστιανοί, διότι ακριβώς κατάλαβαν πόσο σημαντικό είναι να τρέφεσαι συνέχεια με τον Λόγο του Θεού. Με τους άρτους θαύμασαν τον Θεό των Χριστιανών και χόρτασαν το σώμα, αλλά τα λόγια που τους είπε ο Άγιος Χριστόφορος για τον Θεό. Κατάλαβαν πως, αν δεν τα γεύονταν, η αιώνια «πείνα» τους θα ήταν αφόρητη. 

• Αγώνας : Θέλουμε να γίνουμε Άγιοι; Διότι ο κάθε Χριστιανὸς καλείται να γίνει Άγιος, εφόσον το θέλει και ο Θεός. Μερικοί νομίζουν, ότι άγιοι είναι μόνο κάποιοι ασκητές που μένουν σε σπήλαια του Αγίου 'Ορους. Όχι. Άγιος πρέπει να γίνει κάθε άνθρωπος. Όλοι μας έχουμε την αγιότητα από τη στιγμή που βαπτιστήκαμε, αλλά θέλει αγώνα, για να μην το ξεχάσουμε. Ο αγώνας αυτός δεν είναι εύκολος. Ο Χριστιανός είναι ένας αγωνιστής, που είχε δίπλα του τους Αγγέλους, τους Αγίους και κυρίως το Θεό βοηθό του και συμπαραστάτη του. Αγωνίζεται και δεν παραπονιέται. 

• Συμπέρασμα : Η προσευχή βοηθά τον άνθρωπο να χορτάσει την πνευματική του πείνα και δίψα, αλλά και να δώσει ζωή στον κόσμο.