Μάθημα 15

Μελετώντας τον Βίο του  Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, τοῦ Τροπαιοφόρου

Η μνήμη του εορτάζεται στις 23 Απριλίου

Χριστὸς Ἀνέστη!

Σαράντα ἡμέρες κρατᾶ ἡ Ἐκκλησία μας τὸν ἀναστάσιμο χαιρετισμό. Ὁ θάνατος νικήθηκε! Τὸν Ἀναστημένο Χριστὸ συνάντησαν τρεῖς ἡμέρες μετὰ τὴν Ταφὴ Τοῦ πρῶτες ἡ Παναγία μας καὶ οἱ Μυροφόρες· λίγο ἀργότερα, ὅμως, παρουσιάστηκε σὲ ὅλους τοὺς μαθητές Του. Πλησίαζε τὸν καθένα τους μὲ στοργὴ καὶ τοὺς θύμιζε ὅσα παλιότερα εἶχε πεῖ, γιὰ νὰ τοὺς προετοιμάσει, ἀλλὰ κι ὅσα εἶχαν προφητέψει γιὰ τὴν Ἀνάστασή Του οἱ Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἡ μαρτυρία, ὅμως, τῆς Ἀνάστασης δὲ σταμάτησε ἐκεῖ. Ἡ γενναιότητα καὶ τὸ θάρρος τῶν Μαρτύρων τῆς πίστης μας μόνο μὲ τὴ δύναμη τοῦ Ἀναστημένου μας Χριστοῦ μπορεῖ νὰ ἐξηγηθεῖ. Μεγάλο παράδειγμα εἶναι ὁ θαυμαστὸς μεγαλομάρτυρας, ὁ "Ἄη Γιώργης ὁ καβαλάρης".

Ἴσως θά ἔχετε δεῖ, παιδιά, μία εἰκόνα πού δείχνει ἕναν στρατιώτη καβάλα πάνω στό ἄσπρο άλογό του. Ἔρχεται ἀντιμέτωπος μέ έναν φοβερό δράκο. Το θηρίο ἑτοιμάζεται νά κατασπαράξει μιά βασιλοπούλα καί ὁ στρατιώτης διαπερνάει τήν κοιλιά του μέ ἕνα βαρύ ακόντιο.

Αυτός ο στρατιώτης απεικονίζει έναν μεγάλο καί πολύ ἀγαπητό Ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν Ἅγιο Γεώργιο. Ἄς γυρίσουμε, λοιπόν, πολλά χρόνια πίσω γιά νά συναντήσουμε τον Ἅγιο τῆς ἱστορίας μας. 

Ο Βίος του Αγίου

  Όταν ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός ξεκίνησε μεγάλο διωγμό εναντίον των Χριστιανών, ζούσε στην Καππαδοκία ο Γεώργιος, ένα παλικάρι από ευγενική και πλούσια οικογένεια. Σε μικρή ηλικία ἔμεινε ὀρφανός από πατέρα, τον Γερόντιο, η μητέρα του, η Πολυχρονία, τον είχε αναθρέψει με αγάπη και πίστη στον Χριστό. Στην ηλικία των δεκαοκτώ ετών κατατάχτηκε στον στρατό, όπου ξεχώρισε για την εξυπνάδα, την ειλικρίνεια και το θάρρος του, κερδίζοντας τιμές και αξιώματα. Καθώς επέστρεφε από μια επιτυχημένη εκστρατεία, θέλησε να ποτίσει το άλογό του στα νερά μιας λίμνης. Εκεί είδε τη βασιλοπούλα της περιοχής να περιμένει κλαίγοντας έναν φοβερό δράκοντα να την κατασπαράξει.

 Οι ειδωλολάτρες ιερείς του πατέρα της είχαν βγάλει την απόφαση, κάθε μέρα μια οικογένεια να στέλνει ένα παιδί της σαν τροφή του θηρίου, ώστε να χορταίνει και να μην επιτίθεται στην πόλη και τα γύρω χωριά. Έτσι έφτασε κι η σειρά της μονάκριβης κόρης του βασιλιά κι όλοι οι πολίτες παρακολουθούσαν από τα τείχη τι θα συνέβαινε. Ο Γεώργιος καθησύχασε τη νέα κοπέλα και της μίλησε για τη δύναμη του αληθινού Θεού, του Αναστημένου Χριστού, που νίκησε τον θάνατο. Η βασιλοπούλα πίστεψε στα λόγια του ευγενικού αξιωματικού κι έτσι, όταν ο δράκοντας εμφανίστηκε, ο Γεώργιος προσευχήθηκε κι έκανε άφοβα το σημείο του σταυρού. Το θηρίο αμέσως έσκυψε μουγκρίζοντας· η βασιλοπούλα τότε το έδεσε με τη ζώνη της και το έσυρε μέχρι τα τείχη μπροστά στα έκπληκτα μάτια των γονιών της, αλλά και των υπηκόων τους.

 Όλοι πίστεψαν στον Χριστό και ο Γεώργιος θανάτωσε τον δράκοντα με ένα απλό χτύπημα με το ακόντιό του, γλυτώνοντας τον λαό για πάντα! Όταν ο αυτοκράτορας κάλεσε τους ανώτερους αξιωματικούς, διατάζοντας διωγμό εναντίον των Χριστιανών, ο Γεώργιος μίλησε με θάρρος, ζητώντας του να ακυρώσει αυτή την άδικη απόφαση κι ομολογώντας την πίστη του στον Αναστημένο Χριστό. Ο αυτοκράτορας δεν πίστευε στα αυτιά του! Ὁ ἀγαπημένος του ἀξιωματικός εἶναι κι αὐτός Χριστιανός; Πόσο θά 'θελε νά μήν εἶναι ἀλήθεια!

- Δέν γνωρίζεις, τοῦ λέει, πώς γι' αὐτή τή συμπεριφορά σου μπορῶ νά σέ τιμωρήσω;

- Δέν φοβᾶμαι τίς τιμωρίες, γιατί ὁ Χριστός μοῦ δίνει θάρρος, ὁμολογεῖ μέ πίστη ὁ Γεώργιος.

   Ἔξαλλος ὁ αὐτοκράτορας διατάζει τούς στρατιῶτες νά τοῦ κάνουν φοβερά βασανιστήρια. Στο τέλος τόν ρίχνουν μέσα σ' ἕναν λάκκο μέ καυτό ἀσβέστη καί τόν ἀφήνουν ἐκεῖ τρεῖς μέρες καί τρεῖς νύχτες. Ὅμως τί θαυμαστό! Από ὅλα τά μαρτύρια τόν φύλαξε ὁ Χριστός καί δέν ἔπαθε ἀπολύτως τίποτα! Κι ὄχι μόνο αὐτό. Βλέποντας ὅλα αὐτά τά θαύματα οἱ στρατιῶτες πού τόν βασάνιζαν πίστεψαν στόν Χριστό καί ἔγιναν κι αὐτοί μάρτυρες!

   Ὁ αὐτοκράτορας χάνει τήν ὑπομονή του. Σκέφτεται γιά τόν Γεώργιο νέο βασανιστήριο. Καλεῖ τόν μεγαλύτερο μάγο τῆς αὐτοκρατορίας του, τον Αθανάσιο. Ὁ μάγος, σίγουρος γιά τήν ἐπιτυχία του, ετοιμάζει ένα φάρμακο, γιά νά χάσει τά λογικά του ὁ Γεώργιος κι ἕνα ἀκόμα θανατηφόρο δηλητήριο. Ο νεαρός μάρτυρας πίνει τό πρῶτο φάρμακο. Πίνει καί τό δεύτερο. Δέν παθαίνει τίποτε! Ὁ Ἀθανάσιος τά χάνει.

   Αὐτός ὁ μάγος εἶναι ἰσχυρότερος από μένα, λέει στόν αὐτοκράτορα. Δέν τόν πιάνουν τά πιό ισχυρά μου δηλητήρια!

Ο Διοκλητιανός, πού ἡ καρδιά του ἦταν τόσο σκληρή, διατάζει  να ξαναφυλακίσουν τον Γεώργιο. Τη νύχτα ἐκείνη ὁ νεαρός μάρτυρας μέσα στη φυλακή βλέπει σέ ὅραμα τόν Χριστό. Ὁ Κύριος τοῦ δίνει θάρρος.

   Μόλις ξημερώνει, ὁ Διοκλητιανός καλεῖ καί πάλι τόν Γεώργιο καί τοῦ προτείνει γιά τελευταία φορά νά προσκυνήσει τά εἴδωλα. Τοῦ ὑπόσχεται πώς, ἄν ἀρνηθεῖ τόν Χριστό, θά τοῦ δώσει πολλά χρήματα καί ἀξιώματα. Τότε ὁ νεαρός μάρτυρας ζητᾶ ἀπό τόν αὐτοκράτορα νά πᾶνε στόν εἰδωλολατρικό ναό τοῦ Ἀπόλλωνα. Χαίρεται ὁ βασιλιάς. «Επιτέλους τόν κατάφερα!», σκέφτεται.

   Φτάνουν στόν ναό. Ὁ Γεώργιος στέκεται στο κέντρο. Κάνει ἀργά καί εὐλαβικά τόν σταυρό του. Καί τί θαυμαστό! Ένας φοβερός σεισμός ρίχνει κάτω μέ θόρυβο τά ἀγάλματα τοῦ ναοῦ. Ὅλα γίνονται κομμάτια! Πολλοί ἀπό τούς εἰδωλολάτρες, βλέποντας το νέο αυτό καταπληκτικό θαῦμα, ὁμολογοῦν κι αὐτοί πώς θέλουν νά εἶναι Χριστιανοί. Ἡ γυναίκα τοῦ Διοκλητιανοῦ, ἡ αὐτοκράτειρα Αλεξάνδρα, ἡ ὁποία ἦταν κρυφά ἀπό τόν σύζυγό της Χριστιανή, φωνάζει: «Θεέ τοῦ Γεωργίου, ἐσύ εἶσαι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός!».

   Τήν ἴδια στιγμή ἐμφανίζεται καί ἡ μητέρα τοῦ Γεωργίου, ἡ Πολυχρονία. Ὁμολογεῖ πώς εἶναι Χριστιανή ὅπως καί ὁ γιός της.

Τέλος, ἔρχεται ἡ σειρά τοῦ Γεωργίου. Ὁ Ἅγιος γονατίζει καί προσεύχεται. Ζητᾶ ἀπό τόν Κύριο να συγχωρέσει ὅλους αὐτούς πού τόν βασάνισαν. Περιμένει τή γλυκιά ὥρα πού θά συναντήσει τόν Χριστό, πού τόσο ἀγαποῦσε! Ἕνας στρατιώτης τόν θανατώνει μέ τό ξίφος. Ἡ ἁγία ψυχή τοῦ Γεωργίου ἀνεβαίνει κοντά στόν Κύριο στις 23 Απριλίου τοῦ 303 μ.Χ.

~ H πίστη του Αγίου μεγαλομάρτυρα Γεωργίου στον Αναστημένο Χριστό ας γίνει και δική μας!