Μια θαυμαστή ιστορία με τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο

Όταν οι φανατικοί αιρετικοί κατάλαβαν ότι, εάν έβγαζαν από τη μέση τον Άγιο Γρηγόριο, η Κωνσταντινούπολη θα ήταν δική τους, πλησίασαν έναν φτωχό νεαρό και του είπαν με θράσος:

– Θέλουμε να σκοτώσεις τον Πατριάρχη! Κι εμείς θα σου δώσουμε πολλά χρήματα, ώστε να μη ξαναπεινάσεις. Τα έχουμε κανονίσει όλα. Δεν πρόκειται να σε πιάσουν!

– Σύμφωνοι, θα το κάνω! απάντησε αυτός, χωρίς να το καλοσκεφτεί.

Έτσι, την άλλη μέρα, όταν βράδιασε, ο τολμηρός νεαρός τρύπωσε στο ταπεινό σπιτάκι του Αγίου.

Ο Άγιος Γρηγόριος, που εκείνη την ώρα προσευχόταν γονατιστός, στράφηκε και κοίταξε τον επισκέπτη γεμάτος πραότητα και αγάπη.

– Τί θα ήθελες παιδί μου; τον ρώτησε ήσυχα.

Ο νεαρός έμεινε ακίνητος σαν άγαλμα, ανίκανος να προχωρήσει στο έγκλημα που σχεδίαζε. Το μαχαίρι έπεσε από τα χέρια του και δάκρυα κύλησαν από τα μάτια του.

– Συγχώρησε με, άγιε γέροντα, ψιθύρισε.

– Ηρέμησε, παιδί μου, το 'χω κιόλας ξεχάσει. Μόνο, σε παρακαλώ, μην κάνεις πια παρέα με τους αιρετικούς, αλλά να έρχεσαι κοντά μου, να με βοηθάς κι εγώ θα σε φροντίσω σαν παιδί μου.

Από εκείνη τη στιγμή, λοιπόν, ο νέος άλλαξε ζωή κι έμεινε πιστός κοντά στον Άγιο Γρηγόριο.

Απόσπασμα από το βιβλίο Γιορτάζω, Τραγουδώ - Παίζω, Δημιουργώ (τεύχος 2)