Ο Βίος του Αγίου Καλλιοπίου

Ὁ Άγιος Μάρτυς Καλλιόπιος ἀπὸ τὴν Πέργη τῆς Παμφυλίας, ὀρφανός πολὺ νωρὶς ἀπὸ πατέρα, ἀνατράφηκε ἀπὸ τὴ γενναία Χριστιανὴ μητέρα του Θεόκλεια στὰ ἔτη τῆς βασιλείας τοῦ Μαξιμιανοῦ. Ἀπὸ μικρὸς ἔλαβε ἀληθινὰ χριστιανικὴ μόρφωση ἀπὸ τὴν ἀνάγνωση τῶν γραφῶν καὶ ἀπὸ τὶς σοφὲς συμβουλές τῆς μητέρας του, προπαντός, ὅμως, ἀπὸ τὸ παράδειγμά της.
 Μὲ τὴν ἔμπνευση καὶ τῆς μητέρας του πῆρε ἀπὸ πολὺ μικρός, ἀπὸ τὴν ἡλικία τῶν δεκαπέντε ἐτῶν, τὴν ἀπόφαση να μαρτυρήσει γιὰ τὸν Χριστό. Γι' αὐτό, ὅταν ἔμαθε ὅτι ὁ ἡγεμόνας Μάξιμος βρίσκεται στην Πομπηϊούπολη τῆς Γαλατίας καὶ κάνει ἄγριο διωγμὸ τῶν Χριστιανῶν, σύμφωνα μὲ τὸ διάταγμα τοῦ θηριώδους Μαξιμιανοῦ, καὶ πολλοὶ Χριστιανοὶ εἶχαν κιόλας θανατωθεῖ, ἐνῶ πολλοὶ ἄλλοι βρίσκονταν στις φυλακές, πῆγε στον ἡγεμόνα, παρουσιάστηκε με θάρρος καὶ τὸν ἔλεγξε για τὸν ἄδικο διωγμό.
 Ὁ ἡγεμόνας ἀμέσως παρέδωσε τον Καλλιόπιο, παιδὶ δεκαπέντε ἐτῶν, στοὺς βασανιστές κι αὐτοὶ ἄρχισαν νὰ τὸν δέρνουν μὲ μαστίγια, τὰ ὁποῖα στὶς ἄκρες τους εἶχαν μολύβια. Ὕστερα, τὸν ἔδεσαν στὸν τροχὸ κι ἀπὸ κάτω ἄναψαν φωτιά, γιὰ νὰ σκίζεται καὶ νὰ καίγεται συγχρόνως ὁ μάρτυρας. Ἦρθε, ὅμως, ἕνας Άγγελος Κυρίου καὶ σταμάτησε τον τροχό κι ἔσβησε τη φωτιά. Τότε οἱ βασανιστὲς πῆραν τὸν Μάρτυρα καὶ τὸν ἔριξαν στη φυλακή. Ἐκεῖ, στη φυλακὴ ὅπου κείτονταν αἱμόφυρτος καὶ κατασπαραγμένος ὁ Καλλιόπιος, ἦρθε ἡ μητέρα του καὶ σφόγγιζε τὰ αἵματα τοῦ παιδιοῦ της. Ἔπειτα πῆγε στο σπίτι της, ἀπελευθέρωσε ὅλους τοὺς δούλους της καὶ ἀμέσως γύρισε στη φυλακή κι ἔμεινε μὲ τὸν γιό της κι ἔψαλλαν μαζὶ ὕμνους στὸν Θεό! Κατὰ τὰ μεσάνυχτα φῶς οὐράνιο ἔλαμψε στη φυλακὴ καὶ φωνὴ ἦρθε ἀπὸ ψηλά, ποὺ μακάριζε τὸν Ἅγιο καὶ ἐπαινοῦσε τὴ θαρραλέα ὁμολογία του. Αὐτὸ δυνάμωσε περισσότερο τὸν ἀθλητὴ τοῦ Χριστοῦ στὸν ἀγῶνα τοῦ μαρτυρίου.
 Ἐπειδὴ ὁ τύραννος εἶχε χάσει κάθε ἐλπίδα νὰ μεταπείσει τὸν Μάρτυρα, ἔβγαλε θανατικὴ ἀπόφαση κατά τοῦ Καλλιοπίου καὶ μάλιστα μὲ θάνατο σταυρικό. Ἔτυχε νά εἶναι ἐκείνη ἡ ἡμέρα ἡ Μεγάλη Πέμπτη καὶ ὁ μακάριος Καλλιόπιος ἀξιώθηκε να γίνει συγκοινωνὸς τοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ καὶ στὸ εἶδος τοῦ θανάτου καὶ στὸν χρόνο. Καὶ ἡ μητέρα του, ἰδιαιτέρως συγκινημένη γιατὶ ὁ γιός της θὰ παραδώσει τὸ πνεῦμα του μὲ θάνατο σταυρικὸ τὴν ἴδια μέρα μὲ τὸν Κύριο, ἔδωσε πέντε φλουριὰ στοὺς δημίους, γιὰ νὰ κάνουν τη σταύρωση τοῦ Καλλιοπίου τὴν Ἁγία Παρασκευή, δηλαδὴ τὴν ἑπομένη τῆς ἡμέρας ποὺ ἐκδόθηκε ἡ ἀπόφαση.
 Ἔτσι, τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Παρασκευὴ σταύρωσαν οἱ δήμιοι τὸν Καλλιόπιο κατακέφαλα, μὲ τὸ κεφάλι κάτω καὶ τὰ πόδια ψηλά, κι ἔτσι ὁ μάρτυρας παρέδωσε τὸ πνεύμα στον Κύριο ως τέλειος συγκοινωνός της σταυρικής θυσίας Εκείνου. Αφού κατέβασαν το σώμα από τον σταυρό, η μακαρία μητέρα του έπεσε πάνω στον γιό της, τὸν ἀγκάλιασε καὶ τὸν κατασπάστηκε. Σ' αὐτὴ τὴ στάση τὴν πῆρε κι αὐτὴν ὁ Θεός, γιὰ νὰ συνοδεύσει τὸν γιό της στὴν οὐράνια δόξα. Εὐσεβεῖς Χριστιανοὶ τῆς περιοχῆς ἐνταφίασαν μαζὶ μὲ τὸν Μάρτυρα Καλλιόπιο καὶ τὴ μαρτυρική μητέρα Θεόκλεια. Η μνήμη του τιμᾶται τὴν 7η Απριλίου.