Ο Βίος του Αγίου Μελίτωνα

Ο Άγιος Μάρτυς Μελίτων ἦταν νεαρός στρατιώτης στα χρόνια του αυτοκράτορα Λικινίου στην Ανατολή. Τὸ ἔτος 320 μ.Χ. συνελήφθησαν σαράντα Χριστιανοὶ στρατιῶτες καὶ ἀνάμεσα σ' αὐτοὺς ἦταν καὶ ὁ Μελίτων. Ἀφοῦ ἁλυσοδέθηκαν, ρίχτηκαν στη φυλακὴ, ὅπου τοὺς ὑπέβαλαν σὲ βασανιστήρια καὶ οἱ μακάριοι ἔδειξαν θαυμαστὴ καρτερία. Ἔπειτα, καταδικάστηκαν νὰ ριχτοῦν γυμνοὶ στὴν παγωμένη λίμνη τῆς Σεβαστείας, σὲ καιρὸ χειμῶνος.
Ἐκεῖ ὅλοι πάγωσαν καὶ οἱ φύλακες, γιὰ νὰ εἶναι βέβαιοι, τσάκισαν τὰ σκέλη τους. Ἕνας, ὅμως, ὁ Μελίτων, βρέθηκε ἀκόμη ν' αναπνέει καὶ γι' αὐτὸ τὸν ἄφησαν, μήπως συνέλθει καὶ τυχόν ἐπιστρέψει στὴν εἰδωλολατρία. Ὅταν μάζεψαν οἱ φύλακες τὰ παγωμένα σώματα ἄφησαν τὸν Μελίτωνα καὶ μετέφεραν τοὺς ἄλλους, γιὰ νὰ τοὺς ἀποτεφρώσουν.
Ἡ μητέρα, ὅμως, τοῦ Μάρτυρα πῆγε κοντὰ στὸν γιό της καὶ τὸν ἐνθάρρυνε με λόγια θερμὰ ν' ἀντέξει ὡς τὸ τέλος, γιὰ νὰ μὴ στερηθεῖ τὸν ἀμάραντο στέφανο τοῦ μαρτυρίου. Κι ἐπειδὴ δὲν ἄντεχε ἡ ἡρωική Χριστιανὴ μητέρα νὰ εἶναι χωρισμένος ὁ γιός της ἀπὸ τοὺς ἄλλους συμμάρτυρές του, τὸν σήκωσε καὶ τὸν μετέφερε ἐκεῖ ποὺ εἶχαν ἤδη μαζέψει τὰ ἄλλα μαρτυρικὰ σώματα. Κατὰ τὴ μεταφορά του, ὅμως, ὁ μακάριος Μελίτων ξεψύχησε πάνω στὸν ὦμο τῆς μητέρας του κι ἔτσι τὸ σῶμα του τέθηκε μαζὶ μὲ τῶν ἄλλων μαρτύρων, καὶ οἱ φύλακες ἄναψαν μεγάλη φωτιὰ καὶ τὰ ἔκαψαν. Ὕστερα, σκόρπισαν τις στάχτες τους στη λίμνη καὶ λίγα μόνο ὀστᾶ κατάφεραν νὰ βροῦν οἱ Χριστιανοί. Ἔτσι, ὁ νεαρὸς Άγιος Μάρτυς Μελίτων συγκαταριθμεῖται μὲ τὴ χορεία τῶν Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, ποὺ ἡ μνήμη τοῦ μαρτυρίου τους τιμᾶται την 9η τοῦ μηνός Μαρτίου.