Ο Άγιος Ρωμανός και το Νήπιο

Ο Άγιος Μάρτυς Ρωμανὸς ἔζησε κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ Μαξιμιανού και το μαρτύριό του έγινε το 305 μ.Χ. Ἦταν θερμὸς ζηλωτὴς τῆς πίστης τοῦ Χριστοῦ καὶ κάποια μέρα, ὅταν ἔμπαινε ὁ τότε ἔπαρχος Ἀσκληπιάδης στὸν ναὸ τῶν εἰδώλων, ὁ Ρωμανὸς τὸν σταμάτησε λέγοντας: «Τὰ εἴδωλα δὲν εἶναι θεοί». Αμέσως συνέλαβαν τὸν Ἅγιο, τὸν ἔδειραν στὸ στόμα και, ἀφοῦ τὸν κρέμασαν, ἄρχισαν νὰ τὸν ξεσχίζουν.
 Ὁ Ἅγιος ἐπέμενε νὰ διδάσκει ὅτι μόνο ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ ζήτησε νὰ φέρουν ἕνα νήπιο, γιὰ νὰ τὸ ρωτήσουν. Ἔτυχε νὰ εἶναι ἐκεῖ μιὰ γυναῖκα μὲ τὸ νήπιό της στὴν ἀγκαλιά, ποὺ ἦταν περίπου πέντε χρόνων. Ἕνας στρατιώτης πῆρε τὸ παιδὶ στὴν ἀγκαλιά του καί ὁ Ρωμανὸς τὸ ρώτησε:
 – Τέκνον, δίκαιόν ἐστι τὸν Θεὸν προσκυνεῖν ἢ τοὺς θεοὺς τοὺς λεγομένους ὑπὸ τούτων;
 Καὶ τὸ νήπιο ἀπάντησε: «Τὸν Θεὸ τῶν Χριστιανῶν».
 Τότε ὁ Ἀσκληπιάδης διέταξε να κόψουν τὴ γλῶσσα τοῦ Μάρτυρος καὶ νὰ δείρουν ἀνελέητα τὸ νήπιο. Καὶ ὁ μὲν Ρωμανὸς καὶ μετὰ τὴν ἀποκοπὴ τῆς γλώσσας μιλοῦσε κανονικά, το νήπιο, ὅμως, δίψασε καὶ ζήτησε νερό. Ἡ μητέρα του, ποὺ παραστεκόταν στο μαρτύριο, τοῦ εἶπε:
 – Μὴν πιεῖς, παιδί μου, τὸ νερὸ τῶν εἰδωλολατρῶν, τὸ φθαρτὸ καὶ τὸ πρόσκαιρο. Κάνε ὑπομονὴ, γιὰ νὰ πιεῖς τὸ ἀθάνατο νερὸ τῆς μακαριότητος, ποὺ θὰ σοῦ τὸ δώσει ὁ Ίδιος ὁ Χριστός.
 Τελικὰ τὸ νήπιο ἀποκεφαλίσθηκε καὶ ἡ ψυχούλα του πέταξε κοντὰ στὸν Άγιο Κήρυκο καὶ τοὺς ἄλλους Παιδομάρτυρες, ἐνῶ τὸν Ρωμανὸ τὸν φυλάκισαν. Ὁ Μαξιμιανός, ὁ ὁποῖος ἔμαθε τὸ θαῦμα τῆς κομμένης γλώσσας τοῦ μάρτυρος ποὺ μιλεῖ κανονικά, διέταξε νὰ τὸν ἀπαγχονίσουν μέσα στη φυλακὴ, γιὰ νὰ μὴν διαδίδεται ὁ ἔλεγχος τῆς εἰδωλολατρίας. Ἔτσι πῆγε καὶ τοῦ Ρωμανοῦ ἡ ψυχὴ στὸν Οὐρανὸ γιὰ νὰ εὔχεται ἐκεῖ καὶ νὰ πρεσβεύει γιὰ τὶς ψυχές μας.