Μάθημα 8
Ο κατακλυσμός και το τέλος του!
Ο κατακλυσμός και το τέλος του!
Είχαμε μείνει στο σημείο, όπου ο Νώε μπήκε μέσα στην κιβωτό με την οικογένειά του και τα ζώα που επρόκειτο να σωθούν και ο Άγγελος Κυρίου έκλεισε την πόρτα της κιβωτού....
Και ο κατακλυσμός άρχισε...
Τά νερά, από ώρα σε ώρα, ἀνέβαιναν διαρκώς ψηλότερα, σκέπασαν τα σπίτια, τούς λόφους, ἀκόμα καί τά πιό ψηλά βουνά. ῞Ολη ἡ οἰκουμένη βρέθηκε στο βυθό τους.
Ἡ γῆ εἶχε μεταβληθεῖ σέ θάλασσα. Στεριά δέ φαινόταν πουθενά. Το νερό τ' οὐρανοῦ ἐξακολουθοῦσε νά πέφτει ἀδιάκοπα, μέρα και νύχτα. 'Ηταν ένα νερό πού φαινόταν ἀτέλειωτο. Ό,τι είχε πεῖ ὁ Θεός, τό ἔκανε.
Κάθε ζωντανή ὕπαρξη βρῆκε τό θάνατο: πουλιά, ζῶα, ἀγρίμια, ἑρπετά καί ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Οι προσπάθειές τους νά σωθοῦν ἀνεβαίνοντας στα ὑψώματα τῆς γῆς πῆγαν χαμένες. Τα νερά τούς ἔφταναν καί τούς ἔπνιγαν. Κανένα ζωντανό πλάσμα δέν μποροῦσε να ξεφύγει το θάνατο.
Μονάχα ὁ Νῶε καί ὅσοι ἦταν μαζί του σώθηκαν ἀπό τόν κατακλυσμό. Ὁ κατακλυσμὸς διήρκησε 40 μέρες καὶ 40 νύχτες... Ὁ Νῶε, ὅταν ξεκίνησε ὁ κατακλυσμός, ἦταν 600 ἐτῶν!
Μόλις πέρασε το χρονικό διάστημα,πού εἶχε ὁρίσει ὁ Θεός, ὁ κατακλυσμός σταμάτησε. Τότε τά νερά, σιγά σιγά, ἄρχισαν να χαμηλώνουν 150 μέρες μετά τό τέλος τοῦ κατακλυσμοῦ καί ἡ κιβωτός κάθισε πάνω στο βουνό 'Αραράτ. ῾Ο Νῶε καί οἱ δικοί του ἦταν τώρα χαρούμενοι καί περίμεναν μέ ἀνυπομονησία.
Ο Νώε ἄνοιξε τότε το φεγγίτη της κιβωτοῦ καί ἄφησε να πετάξει έξω ένα κοράκι, γιά νά δεῖ ἄν εἶχαν τά νερά χαμηλώσει πολύ. Το πουλί δέ γύρισε πίσω, πράγμα που σήμαινε ότι είχε βρει στεριά.
Ὕστερα, ὁ Νῶε ἄφησε να φύγει ένα περιστέρι. Αλλά το πουλί αὐτό δέ βρῆκε τροφή καί γύρισε πίσω. Ο Νώε ἔβγαλε το χέρι του ἀπό τό φεγγίτη, το έπιασε καὶ τὸ ἔφερε μέσα στην κιβωτό.
Περίμενε ἀκόμα ἑφτά μέρες και ὕστερα ἔστειλε πάλι ἔξω τό περιστέρι. Το πουλί γύρισε πίσω το βράδυ καί, αὐτή τη φορά, είχε στο ράμφος του ένα κλαδάκι ἐλιᾶς. Ἔτσι ὁ Νῶε κατάλαβε ὅτι τά νερά εἶχαν πιά χαμηλώσει ἀρκετά.
Ο Νώε περίμενε να περάσουν ἄλλες ἑφτά μέρες καί ξανάφησε το περιστέρι. Αὐτή τή φορά, το περιστέρι δέ γύρισε πίσω. Τα νερά εἶχαν πια στερέψει.
Τότε ὁ Νῶε ἄνοιξε τη στέγη τῆς κιβωτοῦ, κοίταξε ἔξω καί εἶδε ὅτι ἡ γῆ ἦταν τώρα στεγνή.
Τότε εἶπε ὁ Θεός στό Νῶε:
«Έβγα τώρα ἀπό τήν κιβωτό, σύ καί ἡ γυναίκα σου καί οἱ γιοί σου καί οἱ γυναῖκες τῶν γιῶν σου. Βγάλε μαζί καί ὅλα τά ζῶα καί τά πουλιά πού εἶχες στην κιβωτό. Από δῶ καί πέρα, ἄνθρωποι καί ζῶα, νά αὐξάνεσθε καί νά πληθύνεσθε πάνω στή γῆ».
῎Ετσι, ὁ ἐνάρετος Νῶε μέ τούς δικούς του καί μέ ὅλα τά ζῶα βγῆκαν ἀπό τήν κιβωτό καί πάτησαν με χαρά τό στεγνό χῶμα.
Μέ τήν καρδιά γεμάτη εὐγνωμοσύνη, ὁ Νῶε τότε ἔχτισε ένα βωμό καί πρόσφερε στο Θεό θυσία, γιά νά τόν εὐχαριστήσει.
Τότε ὁ Θεός, ικανοποιημένος, εἶπε:
«Δέ θά ξανακαταραστῶ πιά τή γῆ γιά τίς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων. Δέ θά ξανακαταστρέψω κάθε ζωντανή ὕπαρξη, ὅπως ἔκαμα τώρα. Η γῆ, ἀπό ἐδῶ καί πέρα, θα γνωρίζει τη σπορά καί τό θερισμό, τό κρύο καί τή ζέστη, τό καλοκαίρι καί τήν ἄνοιξη καί δέ θά πάψουν οι μέρες να διαδέχονται τις νύχτες».
῾Ο Θεός εὐλόγησε το Νῶε καί τούς γιούς του καί τούς εἶπε:
«Αὐξάνεσθε και πληθύνεσθε καί γεμίστε τή γῆ καί κάνετέ τη δική σας. Ας ἔχουν τό φόβο σας καί τόν τρόμο σας όλα τα πουλιά τοῦ ἀέρα καί ὅλα τά ζώα πού κινοῦνται πάνω στή γῆ καί ὅλα τά ψάρια τῆς θάλασσας. Όλα θά εἶναι στή διάθεσή σας».
Καί ὁ Θεός συνέχισε:
«Ποτέ δέ θά ξανακάνω κατακλυσμό. Αὐτή τήν ὑπόσχεση δίνω σε σένα, Νῶε, καί σ᾿ ὅλους τούς ἀπογόνους σου, όσο θά ὑπάρχει κόσμος».
Τὸ οὐράνιο τόξο
Δεῖγμα αὐτῆς τῆς ὑπόσχεσης ήταν τό οὐράνιο τόξο που σχηματίστηκε στον οὐρανό μετά τόν κατακλυσμό.
Αὐτό τό φαινόμενο παρουσιάζεται συχνά μετά ἀπό βροχή καί θυμίζει τήν ύπόσχεση τοῦ Θεοῦ νά μήν ξανακάνει κατακλυσμό.
῾Ο Νώε ἔζησε πολλά ἀκόμα χρόνια μετά τόν κατακλυσμό καί πέθανε σέ βαθιά γερατειά στὴν ἡλικία τῶν 950 ἐτῶν!
Οἱ ἀπόγονοί του πολλαπλασιάστηκαν καί ἔγιναν ὁλόκληροι λαοί πού ἦταν ἀπλωμένοι ἐδῶ καί ἐκεῖ. Με το πέρασμα τοῦ καιροῦ προόδεψαν στις τέχνες καί στόν πολιτισμό.
᾿Αλλά πάλι ἡ ἁμαρτία παρέσυρε πρός τό μέρος της τό ἀνθρώπινο γένος.
Ὅσο καλός καί ἄν φαίνεται ὁ Θεός, ὁ ἄνθρωπος παρασύρεται στο κακό. Τόν ξεχνᾶ... ᾿Αφήνει τά διάφορα πάθη νά τόν τραβήξουν στο κακό. Οἱ ἄνθρωποι και τότε λησμόνησαν τό ἅγιο θέλημα τοῦ Θεοῦ...
Προηγούμενο μάθημα
Επόμενη ενότητα