Μάθημα 13

Ὁ λόγος του Μωάμεθ

«Ὦ ἀγαπητά μου παιδιά, ἀπὸ τὸν Θεό, τὸν προφήτη τοῦ Μωάμεθ καὶ ἐμένα τὸν ἴδιο τόν δοῦλο του, σᾶς παρακαλῶ καὶ σᾶς ἱκετεύω νὰ κάνετε αὔριο ἔργο ἀξιομνημόνευτο, ὅπως καὶ οἱ πρὶν ἀπὸ μᾶς παντοῦ ὡς τὰ τώρα ἔκαναν, ὅπως εἶναι φανερό, καὶ μὲ προθυμία, γενναιότητα καὶ μεγαλοψυχία νὰ περάσετε σὰν φτερωτοὶ μὲ τὶς σκάλες πάνω ἀπὸ τὸ τεῖχος. Καὶ τὴ φήμη ποὺ κέρδισαν οἱ πρόγονοί μας καὶ τοὺς χάρισε ὁ Θεὸς μὴ γίνετε ἀφορμὴ ἐσεῖς νὰ τὴ χάσουμε· ἀντίθετα, πλησίασε ἡ ὥρα νὰ τὴν αὐξήσουμὲ κατὰ πολύ». 

Τοὺς εἶπε καὶ πολλὰ ἄλλα λόγια στρατιωτικοῦ περιεχομένου, καὶ τοὺς φούντωσε τὸ φρόνημα, γιὰ νὰ δράσουν γενναία. Καὶ κατέληξε: 

«Ἂν μερικοὶ ἀπὸ σᾶς σκοτωθοῦν, ὅπως εἶναι φυσικὸ στοὺς πολέμους, καὶ γραφτὸ τῆς μοίρας τοῦ καθενός, ξέρετε πολὺ καλὰ τί λέει ὁ προφήτης μας στὸ Κοράνι: ἐκεῖνος ποὺ θὰ πεθάνει ὑπὸ τέτοιες συνθῆκες θὰ δειπνήσει καὶ θὰ πιεῖ στὸν παράδεισο, ὁλόσωμος μαζὶ μὲ τὸν Μωάμεθ· καὶ μὲ παιδιὰ καὶ μὲ ὡραῖες γυναῖκες καὶ παρθένες θὰ ἀναπαυτεῖ σὲ τόπο χλοερὸ καὶ ἀρωματισμένο ἀπὸ λουλούδια, θὰ λουστεῖ σὲ ὡραιότατο λουτρὸ καὶ θὰ ἔχει τὰ πάντα ἀπὸ τὸν Θεὸ σὲ ἐκεῖνο τὸν τόπο. Καὶ πάλι, σ' αὐτὴ τὴ ζωή, ὅλος ὁ στρατὸς καὶ οἱ ἄρχοντες τῆς αὐλῆς μου, ἂν νικήσουμε, ὁ μισθὸς ποὺ θὰ ἔχουν ἀπὸ μένα κατ' ἀναλογία θὰ εἶναι διπλάσιος γιὰ τὸν καθέναν ἀπ' ὅσα ἔχουν τώρα· αὐτὸς θ' ἀρχίζει ἀπὸ σήμερα καὶ θὰ καταβάλλεται ὡς τὸ τέλος τῆς ζωῆς τους. Σὲ τρεῖς ἡμέρες ἡ Πόλη θὰ εἶναι δική σας. Ὅ,τι κι ἂν ἁρπάξετε ἢ βρεῖτε, χρυσὸ ἢ ἀσημένιο σκεῦος καὶ ροῦχα, αἰχμαλώτους —ἄντρες καὶ γυναῖκες, μικροὺς καὶ μεγάλους— κανεὶς δὲ θὰ μπορεῖ νὰ σᾶς τὰ ζητήσει ἢ νὰ σᾶς ἐνοχλήσει στὸ ἐλάχιστο». 

Ἀφοῦ τελείωσε τὸν λόγο του, τοὺς ὅρκισε νὰ διαφυλάξουν ὅσα τοὺς διέταξε. Αὐτοὶ χάρηκαν πολὺ ἀκούγοντάς τα, καὶ μὲ μιὰ φωνὴ ἀλάλαξαν ὅλοι στὴ γλῶσσα τους: 

«Ἀλλάχ, Ἀλλὰχ Μεεμὲτ ρεσοὺλ Ἀλλάχ!» ποὺ σημαίνει «ὁ Θεὸς τῶν Θεῶν, καὶ ὁ Μωάμεθ ὁ Προφήτης του».