Οι Έλληνες στον Χριστό

Κόσμος πολύς στα Ιεροσόλυμα. Μαζεύτηκε λαός για τη μεγάλη τη γιορτή, το Πάσχα. Φτάσαν εκεί για το προσκύνημα και Έλληνες που είχαν απαρνηθεί τους ψεύτικους θεούς και προσκυνούσαν τον μοναδικό Θεό, τον Έναν, τον Τριαδικό, Εκείνον που προσκυνούσαν οι Εβραίοι. Μάθανε για τον Κύριο και θέριεψε η επιθυμία μέσα τους να Τον γνωρίσουνε, ν' ακούσουν τα σοφά Του λόγια, που όπως έλεγαν πολλοί, τέτοια δεν είχαν ακουστεί ποτέ στη γη. Ήρθαν, λοιπόν, εκεί που έμενε ο Ιησούς και βρήκανε τον Φίλιππο, τον μαθητή Του. Άρχισαν να τον παρακαλούν θερμά:

 «Κύριε, θέλουμε να δούμε τον Ιησού και εκείνο που ζητάμε είναι να κουβεντιάσουμε μαζί Του».

 Ο Φίλιππος δεν ξέρει τι απόκριση να δώσει. Να πει πως είναι κουρασμένος ο Διδάσκαλος; Να έρθουνε σ' άλλη, πιο κατάλληλη, στιγμή; Πηγαίνει ο Φίλιππος, ρωτάει τον Ανδρέα, τον άλλο μαθητή· κι οι δυο μαζί, τούτη τη φορά, πηγαίνουνε στον Ιησού και Τον ειδοποιούνε πως κάτι Έλληνες είναι εκεί και θέλουν να Τον δούνε.

 Ο Ιησούς τούς άκουσε με προσοχή και σκίρτησε η καρδιά Του από χαρά. Να, οι Εθνικοί, τα Έθνη δηλαδή, κι όχι μονάχα οι Ιουδαίοι, ζητούν να μάθουν την αλήθεια, ζητούν να μάθουνε για τον πραγματικό Θεό που έστειλε το Γιο Του εδώ στη γη!

 Και είπε ο Ιησούς: 

«Έφτασε τώρα η ώρα, η ορισμένη απ' το Θεό, να δοξαστεί ο Υιός του ανθρώπου και να αναγνωριστεί ως ο Μεσσίας και ως Λυτρωτής».

 Οι πρώτοι Εθνικοί που πλησιάσανε τον Κύριο! Και ήταν Έλληνες αυτοί! Το σκέφτεσαι τέτοια τιμή που έγινε στους Έλληνες εμπόρους εκεί στα Ιεροσόλυμα! Πρώτοι οι Έλληνες!

 Πρώτοι αυτοί!

 Τέτοια τιμή!!

Ιωάν. ιβ' 20-23