Τό Πάσχα στό Βυζάντιο

Συμπόσια καὶ ἑορταστικὰ γεύματα

Μετὰ τὴν Ἀνάσταση, παρέθεταν ἑορταστικὰ συμπόσια στὴν αὐτοκρατορικὴ αὐλὴ μὲ καλεσμένους ἀξιωματούχους, στρατηγοὺς καὶ ἱεράρχες. Τὸ φαγητὸ εἶχε συμβολικὸ χαρακτῆρα (π.χ. ἀρνὶ) καὶ συνοδευόταν ἀπὸ ὕμνους καὶ ψαλμωδίες.

Παρ' ὅλο ποὺ ἡ πρωτεύουσα εἶχε τὴν ἐπίσημη μεγαλοπρέπεια, σὲ ὅλη τὴν ἐπικράτεια τοῦ Βυζαντίου — ἀπὸ τὴ Μικρὰ Ἀσία ὡς τὰ Βαλκάνια καὶ τὴν Καππαδοκία — τὸ Πάσχα ἦταν ἡ καρδιὰ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καὶ κοινωνικοῦ ἔτους.

Ἐκκλησιαστικά

Ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα τηροῦνταν αὐστηρά, μὲ νηστεία, καθημερινὲς Ἀκολουθίες καὶ ἐξομολόγηση.

Οἱ ντόπιοι ἐπίσκοποι ἢ ἡγούμενοι μοναστηριῶν καθοδηγοῦσαν τὶς ἐνορίες στὶς τελετές, πολλὲς ἀπὸ τὶς ὁποῖες βασίζονταν σὲ τυπικὰ τῆς Κωνσταντινούπολης.

Οἱ πιστοὶ συγκεντρώνονταν στὶς ἐκκλησίες ἢ σὲ μοναστήρια γιὰ τὴν Ἀνάσταση, κρατῶντας λαμπάδες, σταυροὺς ἢ λουλούδια.