Μάθημα 5

Το θαύμα με τα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια

Το 'μαθε ο κόσμος πως στην έρημο πήγε ο Δάσκαλος μαζί κι οι μαθητές. Και ο καθείς ξεκίνησε με τη γυναίκα και με τα παιδιά του, περπατητά, να πάει να Τον ακούσει. Πολλοί πήραν και άρρωστους μαζί, να βρούνε γιατρειά από τον Κύριο. Κι έτσι μαζεύτηκαν πέντε χιλιάδες πάνω-κάτω, χωρίς γυναίκες και παιδιά να λογαριάσουμε. Μακρύς ο δρόμος, μα ποιος σκεφτότανε την κούραση! Κι όπως τους είδε ο Ιησούς μες στον ιδρώτα και μες στη σκόνη βουτηγμένους, τους πόνεσε η καρδιά Του. Κι όλους τους άρρωστους τους γιάτρεψε.
 Κι η μέρα πέρασε, κι ήρθε το σούρουπο, κι οι μαθητές είδαν τον ήλιο να χλωμαίνει. Πήγαν στον Δάσκαλο: «Δάσκαλε, στον κόσμο πρέπει να θυμίσεις πως φτάνει η νύχτα. Στα χωριουδάκια που 'ναι ολόγυρα πες τους να ξεχυθούν, να βρούνε κάτι να ψωνίσουνε για φαγητό. Εδώ στην ερημιά, τίποτα δεν υπάρχει και είναι κουρασμένοι όλοι τους, μια κι έρχονται από μακριά». «Δεν είναι ανάγκη να ξαναπάρουνε τους δρόμους», είπε ο Κύριος. Και πρόσθεσε: «να φάνε απ' το δικό μας το βρισκούμενο». Τα χάσανε οι μαθητές. «Είναι τόσο φτωχό και τόσο λίγο, εκείνο που 'χουμε· είναι πέντε ψωμιά και δυο ψαράκια, όλα κι όλα». «Φέρτε τα εδώ», είπε ο Κύριος, «και στα χορτάρια να καθίσουν όλοι». Σαν είπε έτσι, πήρε στα χέρια τα ψωμιά, τα δύο ψάρια, κοίταξε προς τον ουρανό, ευλόγησε το φτωχικό το φαγητό, κι απέκοψε τα ψωμιά, τα ψάρια. Κι είπε στους μαθητές να τα μοιράσουνε στον κόσμο. Και πήραν όλοι και χορτάσανε. Και δεν μπορούσανε να φάνε άλλο. Κι απόμεινε περίσσευμα, που σαν το μάζεψαν, γιομίσαν δώδεκα κοφίνια ως πάνω.
 Γιατί τα χέρια του Θεού σου δίνουν περισσότερα απ' τα πολλά που 'χεις ανάγκη.

Λουκ. θ', 12
Ματ. ιδ', 15

Είστε έτοιμοι για ένα νέο ταξίδι στον χρόνο;

Ας ξεκινήσουμε! 

Βρισκόμαστε πάλι κοντά στον Κύριο και είδαμε κι εμείς
το εντυπωσιακό θαύμα με τα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια.

Ο Θεός πάντοτε μάς προσφέρει γενναιόδωρα ό,τι χρειαζόμαστε
για να ζήσουμε, αρκεί να παλεύουμε στη ζωή
να είμαστε κοντά Του.

Ας παίξουμε το παρακάτω παιχνίδι, 

για να ανακαλύψουμε τί ακριβώς συνέβη.