Υμνολογία

Ἡ μνήμη τοῦ παλληκαριοῦ μὲ τὸ γελαστό πρόσωπο ποὺ ἄντεξε βάσανα καὶ Χάρο μὲ παρακίνησε να γράψω λίγες μαντινάδες, γιὰ νὰ τὶς τραγουδάμε, ὅταν γίνεται το πανηγύρι στη μνήμη του:

Ὅσοι φοβᾶστε θάνατο τὸν Μάρκο νὰ θυμᾶστε:
«Ἐγὼ πάω στὸν Παράδεισο κι ἐσεῖς μωρέ λυπάστε;» 

 Νὰ μὴ φοβᾶσαι, Σμύρνη μας, πὼς θὰ 'σαι πάντα σκλάβα,
γιατί μὲς στὰ σοκάκια σου ἠχεῖ τοῦ Μάρκου διάβα.

Ὄντες, Μάρκο μου, ἐπάτησες του δράκου τὸ κεφάλι
ο Ψηλορείτης χόρευε για σένα πεντοζάλι.

«Ἐγώ, μωρέ, κι ἂν τούρκεψα στα παιδικά μου χρόνια, 

μὲς στὴν καρδιά μου κράτησα τὴν πίστη μου αἰώνια. 

 Γειά σου χαρά σου Χάροντα κι ἐγὼ δὲν σὲ φοβάμαι,
στην Κρήτη ἐγεννήθηκα και χριστιανός λογάμαι».

Ὁ Ἀφέντης μας μᾶς ἔταξε ὅλους νὰ τ'ς ἀναστήσει,
μὰ μὲς στὴ μέση θάμασμα τον Μάρκο δὲ νὰ στήσει.

Ὡς βγαίνει ὁ ἥλιος τὸ πρωί κι οι κάμποι λαμπυρίζουν,
ἔτσι τοῦ Μάρκου οἱ θύμισες μας όμορφοστολίζουν.

Ελάτε. Ἑλληνόπουλα, μάθετε να γλεντάτε,
τοῦ Μάρκου τσί παλληκαριές μονάχα να κοιτάτε.

Πως δεν φοβάσαι θάνατο όλ' ἡ Τουρκιά θαυμάζει,
γιατὶ δὲν βλέπει τὸν Χριστὸ ἀπὸ πάνω ποὺ σὲ κράζει.

Διὰ πρεσβειῶν τοῦ νεκροῦ Μάρκου του μάρτυρος,
Κύριε, σώζε τους Κρήτες καὶ ὅλον τὸν κόσμο.
Ἀμήν.