Υμνολογία

Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ὡς ἐλαία κατάκαρπος ἀνεβλάστησας ἐν ταῖς αὐλαῖς
τοῦ Κυρίου, Σοφία μάρτυς σεμνή, καὶ προσήγαγες
Χριστῷ καρπὸν ἡδύτατον τοὺς τῆς νηδύος σου
βλαστοὺς δι ἀγώνων εὐγενῶν, Ἀγάπην τε καὶ Ἐλπίδα σὺν
τῇ θεόφρονι Πίστει· μέθ' ὧν δυσώπει ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.

Μετάφραση:

Σὰν ἐλιὰ κατάκαρπη βλάστησες στὶς αὐλὲς τοῦ Κυρίου, Σοφία μάρτυς σεμνή, καὶ προσέφερες στον Χριστὸ μὲ ἀγῶνες εὐγενεῖς καρπὸ γλυκύτατο, τοὺς βλαστοὺς τῆς κοιλιᾶς σου, τὴν Ἀγάπη καὶ τὴν Ἐλπίδα μαζί μὲ τὴ θεόφρονα Πίστη. Μαζί τους παρακάλει τὸν Θεὸ γιὰ ὅλους μας. 

Δεχθεῖτε κι ἀπὸ μένα ἕνα ἐπίγραμμα, ὡραῖες καλλιπάρθενες μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ,
ὡς διαρκὴ ὑπενθύμηση τῶν πρεσβειῶν ποὺ σᾶς ζητοῦμε:

Πίστιν, Ἐλπίδα σὺν Ἀγάπῃ μελέεσσι καλῶμεν
ἔλθετε σὺν μητρὶ λύουσαι χαλεπά.

Μετάφραση: 

Την Πίστη, τὴν Ἐλπίδα καὶ τὴν Ἀγάπη ἂς προσκαλοῦμε μὲ τραγούδια· ἐλᾶτε μαζὶ μὲ τὴ μητέρα σας διαλύοντας τὰ βαριὰ βάσανα.

Ὡς τελευταῖο χαιρετισμὸ στὴν ἁγία οἰκογένεια,
πρὶν νὰ προχωρήσουμε σὲ ἄλλους μάρτυρες:

Κατευόδωσες τις θυγατέρες σου στὸν Νυμφίο τους, μακαρία Σοφία, μάρτυς Κυρίου, καὶ τόσο ἁπλὰ ἄλλαξες τὴν Ἱστορία τοῦ κόσμου. Στὴ γῆ κατέβασες λευκοφόρους ἀγγέλους, στὸν οὐρανὸ ἀνέβασες βρὲς καλλιπάρθενες. Δὲν γράφει πιὰ ἡ Ἱστορία: «Δαρείου καὶ Παρυσάτιδος γίνονται παῖδες δύο».

Τί ἀξίζει ὁ καθένας ἀπ' αὐτούς;

Γράφει τώρα ἡ Ἱστορία: 

«Σοφίας τῆς μάρτυρος γίνονται κόραι τρεῖς, Πίστις, Ἐλπὶς καὶ Ἀγάπη».

Καὶ θὰ τὸ γράφει ἀπὸ τώρα αἰώνια κι οἱ οὐρανοὶ ἀντιλαλοῦν ἀπ' τῶν ἀγγέλων τοὺς ὕμνους γι' αὐτές.

Ἀμήν.