Υμνολογία

Τὸ ἀπολυτίκιο τῆς ἡμέρας ἀναφέρεται ἀπὸ κοινοῦ στὸν Άγιο Πλάτωνα καὶ στὸν Άγιο Ρωμανό, τον Μάρτυρα ποὺ ἡ μνήμη του τελεῖται τὴν ἴδια μέρα.

Ἦχος α΄. Χορὸς ἀγγελικὸς.

Δυὰς ἡ εὐκλεὴς τῶν κλεινῶν ἀθλοφόρων ἐδόξασε
λαμπρῶς τὴν ἁγίαν Τριάδα, ὁ Πλάτων ὁ ἔνδοξος
Ρωμανός τε ὁ ἔνθεος, ἐναθλήσαντες καὶ τὸν ἐχθρὸν
καθελόντες· ὅθεν πάντοτε ὑπὲρ ἡμῶν δυσωποῦσι τὸν
μόνον φιλάνθρωπον.

Μετάφραση:

Ἡ ξακουστὴ δυάδα τῶν ἐνδόξων ἀθλοφόρων δόξασε λαμπρῶς τὴν Ἁγία Τριάδα, ὁ Πλάτων ὁ ἔνδοξος καὶ ὁ Ρωμανὸς ὁ ἔνθεος, ἀφοῦ ἀγωνίστηκαν καὶ νίκησαν τὸν ἐχθρό. Γι' αὐτὸ πάντοτε γιὰ μᾶς ἱκετεύουν τὸν μόνο Φιλάνθρωπο.

Δέξου, μακάριε Πλάτων, ἕνα ἐπίγραμμα κι ἀπὸ μένα,
τὸν δειλὸ καὶ ἀνάξιο, πρὸς τὸν ὄντως σοφό:

Τὴν ὄντως Σοφίην Πλάτων ἀγαπήσας χαίρει
οὐ ψιλὰς ἰδέας ὡς Πλάτων ὁ πάλαι.

Μετάφραση: Την πραγματικὴ Σοφία (ποὺ εἶναι ὁ Χριστός), ἀφοῦ ἀγάπησε ὁ Πλάτων χαίρεται· ὄχι σκέτες ἰδέες ὅπως ὁ ἀρχαῖος Πλάτων.